Blogpost:
Het zilveren meisje
De zegen van het leren lezen
Ik vond de dubbele letters, en dan vooral de 'oe' 'eu' 'au' en 'ui' het magtigst. En regelmatig was ik in de war over de 'uu' en 'eu'. Prachtige tijden waren het, met die goede 'oude' Mik en de doodsangst bezorgende Karbonkel.
Hoe kon ik toen weten dat ik voor het leren lezen en schrijven later zo dankbaar zou zijn? Ik weet niet of er zo veel mensen zijn die daarbij stilstaan. Natuurlijk is analfabetisme en laaggeletterdheid een vreselijk probleem, maar ik kan me mijn leven niet goed meer voorstellen vóórdat ik kon tezen en schrijven.
Voor het idee zat ik toch altijd met een boek in mijn handen, me niet bewust van dat ik het op de kop hield..
Misschien kun je het niet kunnen lezen nog ervaren in de talen die je niet kent, het Chinees en Arabisch, Grieks, waar de doorsnee Nederlander weinig ervaring mee heeft.
En hoe graag zou ik ook willen dat ik de superkracht beheerste om alle talen over de wereld vloeiend te beheersen! Een droom die, naar verwachting, nooit in vervulling zal gaan..
Maar goed, ik kan me prima uit de voeten met het Nederlands. Ondanks de column die ik laatst voorbij zag komen in De Volkskrant, over de optie om het Nederlands gewoon af te schaffen, of misschien juist daardoor nog sterker, ben ik me gaan beseffen wat voor een prachtige taal ik het Nederlands eigenlijk vind.
En de daarbijkomende frustratie die ik heb over de schande die ik het vind dat er steeds flexiebeler omgegaan wordt met fatsoenlijke spellingsvormen.
Ik wil niet beweren dat de Nederlandse woordenschat geen geheimen voor me kent, want ik lees ook soms woorden waarbij ik begin te twijfelen of ik niet dom ben omdat ik eigenlijk helemaal niet weet wat dat woord voor betekenis heeft. Hoe meer ik aan het lezen ben, hoe vaker dit geval zich voordoet. En ook het begrijpelijk lezen wil nog wel eens flexiebel zijn bij mij. Zakelijke brieven begrijp ik nooit meteen (ik heb het meer over de juristentaal), omdat ik daar altijd meerdere kanten mee op kan (kanten die dus niet de oorspronkelijke bedoeling zijn).
Maar, ookal ben ik geen Drs. en zal ik zeer waarschijnlijk nooit aangenomen worden op zelfs maar het HBO (mijn ambitie ten spijt), ben ik dus toch zeer dankbaar dat ik deze basisvaardigheid van lezen en schrijven,
in ieder geval van mijn moederstaal, toch wel redelijk bezit.
