Auteur
Blogpost:
Erik Le Romancier
Een nieuwe, dramatische teaser uit ‘Stilte Graag!’ : ‘Vergulde Pil’.
Vandaag teaser nummer twee, een uitsnede uit het verhaal ‘Vergulde Pil’, een verrassend en aangrijpend verhaal over de gevolgen van drugsgebruik.
Na een paar jaar vooral vadertje en moedertje te hebben gespeeld en voornamelijk voor Carlos te hebben gezorgd, was de spanning in ons leven ver te zoeken. We leidden inmiddels een braaf, gezapig bestaan. Op tijd naar bed, op tijd weer opstaan, veel regelmaat en voorspelbaarheid en maar weinig verrassingen. Dit beviel ons allerminst. Ons schrikbeeld was te eindigen als een vroegoud, uitgeblust stel dat nooit meer iets meemaakte en elkaar ook niets meer te vertellen had. Dat nooit! Tijd voor actie! En dus hesen we ons letterlijk van de bank, trokken onze stoute schoenen aan en stortten ons vol overgave in het nachtleven. Met name dancefeesten werden onze favoriet. Het eindelijk weer eens uitgaan bracht ons precies wat we nodig hadden.
Tijdens een van deze dancefeesten dropte ik mijn eerste pilletje. Een kennis van Per, die er gezond en betrouwbaar uitzag, vroeg ons of we wat xtc wilden. We hadden het thuis wel eens gehad over wat we zouden doen als iemand ons iets zou aanbieden. Nu deed de situatie zich in het echt voor. Per en ik keken elkaar aan en we zagen dat we er allebei wel iets voor voelden omdat we nieuwsgierig waren naar deze ervaring. Bovendien vertrouwde ik de kennis die het pilletje aanbod. Het moest wel goed spul zijn, dat kon niet anders. Niet veel later slikte ik voor de allereerste keer in mijn leven xtc, een kwart pilletje maar, een mooie instaphoeveelheid voor de beginnende gebruiker.
In eerste instantie merkte ik helemaal niets en net toen ik een beetje teleurgesteld dacht dat het verwachte effect ook wel niet meer zou komen, werd ik opeens overspoeld door een aangenaam, warm gevoel. De mensen werden mooier en liever, de muziek intenser en meeslepender. Ik voelde me geweldig. Een blik op Per leerde me dat hij hetzelfde voelde. We werden als twee magneten naar elkaar toegetrokken en gingen helemaal op in elkaar en het ritme van de muziek. Een paar uur later namen we ieder nog een kwart pilletje. Wat was dit een heerlijke ervaring! Echt, dit hadden we al jaren eerder moeten doen! Die nacht hadden Per en ik seks zoals we in tijden niet hadden gehad. Onvermoeibaar bleven we maar kussen, strelen en knuffelen. Er kwam geen eind aan en wat voelde dat goed. Pas tegen de ochtendschemering vielen we innig verstrengeld in elkaars armen in slaap.
De volgende dag werd ik tegen de middag wakker, maar ik voelde me allesbehalve uitgerust. Integendeel, ik voelde me dood- en doodmoe, uitgeput, brak, geradbraakt. Gelukkig logeerde Carlos bij mijn moeder en zouden we hem pas na het avondeten weer ophalen, want ik was echt nog niet in staat mijn moeder en zoon onder ogen te komen. Per ik dronken wat water, aten iets lichts en kropen nog een paar uur onder de wol. We waren het er over eens dat we allebei echt nog een paar uur slaap nodig hadden.
Nadat we tegen vijven eindelijk uit bed rolden, aten en dronken we wat, namen we een douche en spraken we samen de vorige nacht door voor we Carlos gingen ophalen. We waren het er snel over eens dat afgelopen avond, nacht en vroege ochtend absoluut geweldig waren geweest, maar dat we voor deze sensatie wel een erg hoge prijs moesten betalen. We voelden ons ongelofelijk moe en daarnaast werd ik ook nog eens overvallen door allerlei nare gevoelens van schuld en schaamte. Ik had drugs gebruikt. Drugs! Wat als mijn moeder dit hoorde? En wat was ik zelf voor moeder dat ik dit deed? Nee, deze prijs was te hoog, zo besloot ik. Ik wilde me nooit meer zo voelen. Ik wilde nooit meer drugs gebruiken. Dat was mijn vaste voornemen en een tijdje hield ik het vol. Tot het weer begon te kriebelen. Tot ik weer zo’n wilde nacht wilde. Per dacht er hetzelfde over.
Mijn goede voornemens gingen al snel de deur uit, mijn grenzen verlegde ik aan de lopende band. Per deed vrolijk met me mee. Het duurde niet lang of we waren elke danceparty onder invloed. We hadden ook steeds meer xtc nodig om effect te bereiken. In het begin hadden we nog vrienden en kennissen nodig om xtc te scoren maar al snel kregen we zo onze eigen adresjes. Dat was wel zo makkelijk en ging ook zonder enige moeite, want in de danswereld was doodnormaal om drugs te scoren. Het was dus niet bepaald ingewikkeld om dealers te vinden. Binnen korte tijd hadden we ook thuis een aardige voorraad opgebouwd. Wanneer we namelijk aan goede pillen konden komen kochten we daar altijd wat meer van. Wat we niet direct slikten, legden we apart voor later. Dat vonden we een goede investering, want de pillen waren over het algemeen niet duur, zeker niet als je bedacht dat we daarop uren vooruit konden. Soms werden ze zelfs aan huis bezorgd door een anonieme koerier. Hoe makkelijk wilde je het hebben?
Het bleef dus niet alleen bij gebruik buiten de deur op bijvoorbeeld feesten. Met een voorraad pillen voor het grijpen, ontwikkelden we ons tot recreatieve thuisgebruikers. Carlos in bed? Pilletje voor de pret! Thuis hadden de pillen een heel ander effect dan tijdens een feest. Op een party werd alles veel heftiger. We voelden de muziek tot in elke vezel van ons lichaam en konden uren doordansen. Pure energie, dat was wat we ervoeren. Thuis werden we juist heel rustig, relaxt en ontspannen van de pillen. We hingen wat tegen elkaar aan, hadden urenlange en diepgaande gesprekken die vroeg of laat altijd uitliepen op spetterende seks.
Waar ons pillengebruik ook op uitliep, was een fors slaapgebrek. Uiteraard namen we ons voor onze consumptie binnen de perken te houden en ook op tijd in bed te liggen, maar Per en ik braken onze voornemens regelmatig. We bleven onze grenzen verleggen. Tegelijkertijd wilden we ook goede ouders zijn voor Carlos en dus stonden we om de zoveel tijd voor de fikse uitdaging om na slechts een paar uur slaap heel normaal en nuchter te doen tegenover ons zoontje.
In onze omgeving had niemand iets door. We zagen er nog steeds hetzelfde uit, gingen keurig naar ons werk en deden ons best zorgzame en betrokken ouders te zijn voor Carlos. Aan ons zag je niets, maar dat zegt ook niets. Pillengebruik kun je namelijk lang niet altijd aan mensen zien en het zijn ook echt niet alleen randfiguren die xtc gebruiken. Integendeel, het komt in alle kringen en milieus voor. Op de dancefeesten heb ik iedereen zien gebruiken, van artsen en advocaten tot studenten en huisvrouwen en alles daartussenin. Niemand zag dus dat we inmiddels bijna wekelijks xtc slikten, maar zelf merkten we het wel. De vermoeidheid na afloop werd steeds erger en we herstelden ook steeds minder snel. Daarnaast kreeg ik ook last van vergeetachtigheid en concentratieverlies. Toch was dit voor mij, voor ons, geen reden om te stoppen. Integendeel, want intussen hadden we ook cocaïne ontdekt en snoven we zo nu en dan een lijntje naast of in plaats van onze pilletjes. Op zich is coke prima spul. De bijwerkingen zijn een stuk minder dan bij xtc en je krijgt er ook geen nare, depressieve gevoelens van als het is uitgewerkt. Daarentegen is het erg slecht voor je gezondheid en ook nog eens heel erg duur. Om die reden snoven we niet elk weekeinde, maar slikten we er wel lustig op los. En de fles wijn of sterke drank kwam ook steeds vaker op tafel.
Zo vergleden de weken, maanden, jaren letterlijk in een soort roes. Intussen pleegde ik roofbouw op mijn lichaam en werd het steeds moeilijker mijn dubbelleven vol te houden. Tijdens de weekeinden was ik een uitzinnige partygirl die op drank en drugs hele nachten doorhaalde, doordeweeks was ik een ogenschijnlijk goede moeder, werknemer en echtgenote die steeds meer moeite had deze perfecte façade op te houden. Steeds vaker was ik de uitputting nabij en liet ik steken vallen. Dit negeerde ik echter, zoals ik ook negeerde dat mijn drugsgebruik steeds minder goed voelde en me soms zelfs begon tegen te staan. Ik stopte dit soort gedachten en gevoelens zo ver en diep mogelijk weg. Toen haalde de realiteit me keihard in en liet me ruw ontwaken uit mijn drugssprookje.
Lees verder op mijn site
