Auteur
Blogpost:
Rosemarijn Milo
Er zit een nieuw boek aan te komen!
Het is nu toch wel erg lang geleden dat jullie iets van mij hebben gehoord, of beter gezegd, hebben gezien. Niet dat ik in de tussentijd niet hard aan het werk ben geweest, maar ik heb iets heel anders gedaan dan beloofd. Ik had jullie immers ‘lekker gemaakt’ met de belofte dat er een boekje zou komen van alle ‘Berichten vanuit de Praillon’, maar dat gaat nog even duren.
Waar ik me onledig mee heb gehouden, is het schrijven van weer een boek over een familielid, ditmaal over mijn grootvader Karel Hamer, de verweduwde echtgenoot van Guusje Maes, over wie ik verteld heb in ‘Een vervlogen droom – verslag van een te kort leven’. Hij heeft haar bijna 40 jaar overleefd; ik heb hem nog gekend. Hij vertelt in dit nieuwe boek over zijn leven vol rampen, over zijn huwelijk met Guusje en haar smartelijke dood. Het is, onder meer, het verhaal geworden van een man die geen idee had hoe hij om moest gaan met zijn naar emancipatie hunkerende vrouw.
Om jullie alvast voor te bereiden op wat komen gaat, stuur ik de inleiding van het boek mee:
Een paar woorden van een goede vriend waren voldoende om mij op het idee te brengen dit boek te schrijven. In zijn reactie op mijn boek dat verhaalt over mijn jong gestorven grootmoeder, ‘Een vervlogen droom – verslag van een te kort leven’, maakte hij onder andere deze opmerking:
Ik moet ook aan jouw grootvader denken. Het moet voor hem ontzettend moeilijk en smartelijk zijn geweest zijn mooie jonge vrouw te verliezen.
“Maar natuurlijk” zei ik tegen mezelf en zette me aan het schrijven van deze geschiedenis, een levensbeschrijving van mijn grootvader Karel Hamer, door hemzelf verteld. Vanzelfsprekend begon dat schrijven met het zoeken naar de daarvoor benodigde gegevens. Een goudmijn aan informatie bleken de brieven te zijn van mijn moeder aan haar vader uit de jaren 1945 tot 1957, vlak voor zijn dood, en mijn eigen brieven aan mijn grootvader, teruggevonden in de nalatenschap van mijn moeders broer. Ik zeg er meteen bij: waar ik af en toe een brief van mijn moeder of mijzelf in zijn geheel of een passage uit een brief citeer, is dat de oorspronkelijke tekst van de betreffende brief. Van mijn eigen herinneringen aan mijn grootvader, van mijn moeders verhalen over hem en een aantal anekdotes die in de familie de ronde plachten te doen – of wat ik me daarvan herinner – heb ik royaal gebruik gemaakt. Naast al deze brieven en de paar foto’s waarover ik zelf beschikte, heb ik voor dit boek gebruik kunnen maken van brieven en foto’s die mij door diverse familieleden ter hand zijn gesteld. Natuurlijk heb ik het nodige onderzoek gedaan in registers van de burgerlijke stand, archieven en bevolkingsadministratie, gezocht op het internet en boeken gelezen. Een bronnenoverzicht en de familiestambomen van de in dit boek voorkomende personen zijn achterin dit boek te vinden.
Met deze feitelijke gegevens stond het levensverhaal van Karel Hamer al snel in de steigers. Het eigenlijke bouwwerk, de weergave, als mondeling verslag of als brief, van de manier waarop hij zelf tegen die feiten aangekeken heeft, is niettemin de vrucht van mijn verbeelding. Ook enkele taaie zwarte gaten in zijn geschiedenis heb ik met mijn fantasie moeten opvullen.
Dit verhaal over mijn grootvader kan gelezen worden als vervolg op ‘Een vervlogen droom’ of als tegenhanger daarvan, maar ook als een geheel op zichzelf staande geschiedenis. Karel Hamer verhaalt over de vele rampen die hun stempel hebben gedrukt op zijn persoonlijk leven, maar ook over de wereldrampen, die de loop van de 20e eeuw hebben bepaald. Zonder de minste twijfel zijn ontelbare mensen, net als Karel Hamer, op hun levenspad bijna onoverkomelijke moeilijkheden tegengekomen. Voor mijn grootvader Karel waren het voortijdig overlijden van zijn eerste vrouw, Guusje Maes, en het verlies van zijn kinderen uit zijn tweede huwelijk rampen, die hij nooit te boven is gekomen. De oorzaak van Guusjes dood is bijzonder lang een goed bewaard familiegeheim geweest. Een geheim dat mijn grootvader de rest van zijn leven met zich heeft meegedragen en dat pas tientallen jaren na zijn dood aan de openbaarheid is prijsgegeven.
Ik hoop jullie op niet te lange termijn te kunnen berichten dat het boek klaar is en gaat verschijnen.
Tot nader dus!
Hartelijke groet,
Rosemarijn
