Blogpost:
Nielse Hofmans
Finish what you write
Ik ben blij dat we terug aan een nieuwe week kunnen beginnen. Vorige week heb ik niet bijster veel geschreven. Ik ben nog steeds, zoals vorige week, de eerste 10.000 woorden lichtjes aan het herschrijven en het blijft een heerlijk proces zoals ik al vorige week heb uitgelegd.
Jammer genoeg werd dat heerlijke proces verbroken door zenuwen voor de Harland Awards. Met name, het afwerken van de twee verhalen die ik aan juryleden wou voorschotelen. Wel, dat is minder goed gelukt dan ik had gehoopt. Het is te zeggen… ik heb mijn twee verhalen niet afgekregen voor de deadline. Ik vond dat echt jammer. Ik had enorm veel zin om terug deel te nemen aan de Harland Awards. De reden waarom me dat niet is gelukt ligt gewoon aan één verhaal. De volgende paar alinea’s is het tragische verhaal van dat ene onafgewerkte verhaal (houd je maar vast aan de takken van de bomen, je gaat het woord ‘verhaal’ nog ontzettend veel horen).
Het voorbije jaar werkte ik aan een kortverhaal dat voor mij persoonlijk enorm veel betekenis heeft. Nu denk je vast: “Wow, een heel jaar gewerkt aan één kortverhaal? Die Nielse moet wel gek zijn.” Nu ik het zo hoor klinkt dat inderdaad redelijk vreemd en dat was ook niet het geval.
Het is een verhaal waaraan ik in periodes van een maand heb gewerkt en het dan een tijd liet liggen om er dan terug opnieuw aan te beginnen. Wat voor mij vreemd is. Normaal gezien krijg ik een kortverhaal binnen een maand, of zelfs minder, klaar om op te sturen naar een tijdschrift of een wedstrijd, niet dat dat laatste vaak gebeurt, maar bij dit verhaal had ik de hele tijd het gevoel dat er iets ontbrak.
Ken je dat gevoel? Om één of andere reden las het verhaal niet vlot genoeg of had ik het gevoel dat emoties of beelden die ik erin had verwerkt niet duidelijk genoeg waren. Om die reden heb ik een paar maanden geleden op enkele scenes na alles eruit gehaald en gewoon opnieuw begonnen met schrijven… en deze keer was er die fel begeerde klik wel…
Oh wacht, je drankje staat klaar. Ik zal het even voor je gaan halen. Oh nee, je hoeft echt niet op te staan. Ik doe dat graag voor jou. Uiteindelijk ben je helemaal naar hier gelopen… Zo hier is jouw (vul hier je lievelingsdrankje in).
Waar was ik ook alweer? Oh ja, ik had het over dat ene kortverhaal dat ik maar niet afkreeg. Dus toen ik terug opnieuw begon had ik die klik wel tot op het einde. Naar mijn gevoel ging het einde te snel. Het hoofdpersonages had meer tijd nodig, ik had meer tijd nodig om bepaalde zaken uit te lichten (God het is niet gemakkelijk om over een verhaal te vertellen zonder al te veel weg te geven.)Helaas had ik die tijd niet want, you guessed it, 1 september stond voor de deur en ik kreeg het verhaal gewoon niet af.
Op dat ogenblik heb ik mij er gewoon bij neergelegd dat ik dit jaar alweer niet zou deelnemen aan de Harland Awards. Mijn potentiele kans om dit jaar te winnen verspeeld. Niet dat dat zo erg is maar het is toch jammer op een bepaalde manier. Betekend nu dat dit het einde is voor dit kortverhaal waar ik nu al een tijdje over praat? Zeker niet en daarmee kom ik eigenlijk op het topic van deze week.
Ik denk dat het volgende de meesten wel eens overkomt. Je bent bezig aan een roman of een kortverhaal en op een gegeven moment krijg je dat vervelende en stekelige gevoel dat er iets schort aan je verhaal, maar je weet niet wat en je blijft maar aanmodderen. Als je net zo bent als ik dan keer je op een avond naar Youtube en bekijk je interviews met bekende en minder bekende auteurs. Wanneer ze dan tips geven voor beginnende schrijvers dan krijg je naast andere tips vaak te horen dat je moet afmaken waar je mee bezig bent.
In zekere zin ben ik het eens met dit advies. Het feit dat je je verhaal af hebt geeft je als schrijver een goed gevoel, haast euforisch. Het kan dan nog het slechtste verhaal zijn dat er ooit is geschreven maar toch geeft het je voldoening. Als ze je niet tegenhielden dan zou je aan de hele wereld je nieuwste kindje tonen. Waarom zou je dat niet mogen? Je hebt er ontelbare avonden of dagen aan gewerkt en het feit dat je je verhaal af hebt verdient echt wel een schouderklopje, want voor ieder verhaal dat is geschreven zijn er wel vijf andere schrijvers die er de brui aan hebben geven. Althans dat is wat ik mezelf wijs maak.
Betekent dit nu dat je ieder verhaal moet afmaken waaraan je schrijft? Nee. Althans dat vind ik toch niet.
Om een voorbeeld te geven, een maand geleden had ik het gekke idee om een alternatief scheppingsverhaal te schrijven door de ogen van een godin die juist het levenslicht zag.
Aanvankelijk leek me dat wel een leuk idee. Nu, ik wou dat de lezer alles vanuit haar perspectief kon zien en dus liet ik de godin het verhaal vertellen. Wat wel niet simpel is om een scheppingsverhaal te schrijven vanuit het standpunt van een godin op het ogenblik dat er nog niets is. Ik had geen idee hoe ik dit voor elkaar moest krijgen.
Zoals je hoort zat ik al van in het begin vast en dan heb ik het verhaal maar naar de prullenbak verwezen, waar het nu nog altijd ligt weg te rotten.
Ik ben van mening dat als je in de beginfase al merkt dat het verhaal mank loopt, je misschien het verhaal beter aan de kant kan zetten en wie weet misschien komt er wel een dag waarop je geraakt wordt door een bliksemschicht van inspiratie en je ineens doorhebt hoe het verhaal in elkaar zit.
Dus wat hebben we vandaag geleerd:1) Probeer altijd je verhaal af te werken voor de voldoening die het afwerken van een verhaal je schenkt.2) ik moet serieus verder gaan werken of ik krijg geen enkel verhaal, laat staan mijn roman af.
Ik hoop dat je hebt genoten van je drankje en van mijn maffe belevenissen van deze week en hopelijk zie ik je volgende week terug.
Oh ja voor je gaat heb ik nog deze vraag voor jou: Heb je ooit wel eens het gevoel gehad dat je het schrijven wou opgeven? Wat heeft je er weer toegebracht om het schrijven terug op te nemen? Wat is jouw visie op ‘finish what you write?’
Ik ben ontzettend benieuwd naar jullie antwoorden. Ik zie jullie snel weer.
P.S.: Volgende week gaat de blog gaan over mijn ervaringen met het publiceren van verhalen. Mocht je daar vragen over hebben: stel ze gerust in de reactie en dan probeer ik ze in het blogbericht van volgende week te verwerken.
