Blogpost:
Ellen IJzerman (prowisorio)
Gelezen of nog te lezen, dat is de vraag
Het heeft even geduurd, Debbie, maar hier zijn de foto's. Ik begin op zolder die in gebruik is als logeerkamer, bibliotheek en werkkamer:
Ongeveer de helft van deze boeken is voorraad. De bovenste plank en de helft van de middelste plank is ongelezen, de rest is gelezen. De volgende foto laat dezelfde boeken zien, maar dan genomen vanaf de andere kant. En voor wie wil weten hoe lang de planken zijn: 10 meter.
De open ruimte in het midden is ontstaan door het opruimen van boeken die in deze vier (HelloFresh)dozen klaarstaan om richting Kringloopwinkel te gaan.
De goede opletter zal zien dat lang niet alle 'ongelezen' boek er ongelezen uitzien en dat er nogal wat bibliotheekboeken tussen staan. De eerstgenoemde zijn tweedehands boeken en de laatstgenoemde zijn afgeschreven (en dus zeer goedkope) bibliotheekboeken. Uitbreiden van de (papieren) boekenvoorraad hoeft niet duur te zijn! Waarmee direct een enorm nadeel van elektronische boeken is genoemd...Omdat bij de verbouwing (vier jaar geleden) besloten moest worden om de ongebruikte schoorsteen niet weg te halen, omdat we allemaal het vermoeden hadden dat het huis dan langzamerhand zou instorten, heb ik van deze nood een 'boekenkast' gemaakt. Links staan al mijn favoriete boeken, rechts staat (voor het overgrote deel gelezen) non-fictie en poëzie. Én een verzameling mappen Openbaar Kunstbezit, waar ik uit jeugdsentiment, maar ook omdat het mooi en interessant is, regelmatig in rondneus. Mijn ouders waren erop geabonneerd in de tijd dat iedereen er nog van overtuigd was dat kunst waardevol was. Voor iedereen.
Op mijn bureau staat zeer prominent een geliefd boek: Het proces van Franz Kafka. Het boek stond voorheen op ongeveer dezelfde wijze op mijn Groningse werkplek, maar daar is een aantal jaren geleden het onzalige systeem van flexibele werkplekken ingevoerd, waardoor niemand (duh!) meer een eigen werkplek heeft. Ik zeg daar verder niets over, en al helemaal niet over het enorme gebrek aan werkplekken, want dat is carrièretechnisch niet handig...
Nu staat Het proces dus op mijn bureau. Thuis, alwaar ik niet eindeloos hoef te zoeken naar een werkplek (woeps, niets gezegd!). Verder liggen er boeken klaar waar ik binnenkort (en in het geval van Voor altijd ergens, straks) wat over ga vertellen op Hebban. Links, niet duidelijk zichtbaar maar wel aanwezig, ligt mijn e-reader klaar omdat ik voornamelijk in de elektronische versie van Seveneves heb gelezen en daarmee (daarin?) aantekeningen heb gemaakt die ik wil gebruiken in een blog over dit fantastische boek.
De trap naar beneden eindigt in de hal, waar de volgende (zelfgemaakte!!) boekenkast te vinden is. De meeste boeken die daar staan, mag ik nog lezen tzt.
In mijn slaapkamer staat (natuurlijk) ook een boekenkastje. Niet omdat ik daar 's nachts als ik niet kan slapen dan een boek uitpluk om te kunnen lezen, maar omdat ik nergens anders meer plaats heb. In bed lees ik vrijwel uitsluitend boeken die op mijn e-reader staan. Veel makkelijker en dus handiger dan een papieren boek. Mijn slaapkamerboekenkast staat links op onderstaande compositie. Rechts (onduidelijk) staat een boekenkastje dat eigenlijk een cd-kast is, achtergelaten door de vorige bewoners van mijn huis. De meeste boeken die daarin staan zijn nog ongelezen. De boeken op mijn dressoir (onderaan) zijn bladerboeken... boeken die ik niet achter elkaar uitlees, maar zo nu en dan pak om een stukje in te lezen en vooral om erin rond te kijken.
In een andere hoek van de zitkamer staat de laatste boekenkast, grotendeels gevuld met veel nog te lezen boeken.
Ik sluit de rondgang door mijn boekenvoorraad af met een bescheiden hoeveelheid boeken in een (ja, slechts één) vensterbank. Dit zijn boeken die ik aan het lezen ben en van plan ben daarna te lezen.
Dat er - op dit moment - geen boeken op de eettafel liggen, er slechts één vensterbank een paar boeken bevat en ik pas elf dagen nádat Debbie de vraag gesteld heeft mijn boekenvoorraad laat zien, heeft alles te maken met het feit dat ik
- eerst die vier dozen met boeken die naar een nieuw huis mogen heb gevuld, om
- daarna de boeken die her en der opgestapeld lagen een plek op een plank te kunnen geven en
- toen pas foto's wilde maken om
- de indruk te wekken dat boeken bij mij altijd keurig een eigen plekje hebben...
Tel ze, Debbie! Mocht je grotere foto's nodig hebben, dan zijn die op te vragen via de link hieronder.
Lees verder op mijn site
