Blogpost:
Lailatski
Harland Awards
41ste Klinkt uiterst meh. Niemand is geïntersseerd in welk verhaal op die plek staat. Het is middenmoot ten top en roept de vraag op of je blij kan zijn met een top vijftig notering (je wilt toch immers winnen?). Het antwoord is heel simpel. Ja. Ik ben zeer in mijn nopjes over het resultaat. De top vijf verhalen moet ik nog lezen, maar ik weet vrij zeker dat ze mij allemaal voorbijstreven op minstens één vlak. Ze zullen boeiendere personages hebben, pakkender of spannender plot, mooiere schrijfstijl en -naast vast nog veel meer aspecten- een beter uitgewerkt thema. Allemaal punten waar ik voor de Harland Awards 2021 aan ga werken, naast de feedback die ik krijg van de juryleden. Tijdens het schrijven van mijn inzending wist ik al dat het geen winnend of top tien verhaal zou zijn. Er waren te veel problemen waar ik mijzelf in had geschreven; mijn plot was aan de lange kant, het begin zette een toon die ik niet het hele verhaal kon vasthouden, niet alle personages maakten een duidelijke ontwikkeling door et cetera et cetera. Daarnaast, misschien wel het belangrijkste in een kort verhaal, het had niet echt een wauw-factor of -moment. Het sprak weinig tot de verbeelding en was vooral erg somber. Mijn doelstelling was om in de onderste helft van de inzendingen te eindigen (onder plaats 87 in dit geval) en als het even kon tussen de 60-80. De 41ste plek is boven mijn verwachtingen en is een goede motivatie om mij verder te ontwikkelen.
Een schrijver waar ik weinig van kan leren is Stephen Fry. Ik heb erg genoten van zowel Mythos als Helden, maar heb mij hier en daar ook geërgerd aan zijn manier van schrijven. Hij verklapt soms het einde al met een toontje alsof het algemene kennis is. Andere keren vertelt hij een verhaal dusdanig door zijn ogen dat het daadwerkelijke plot verdwijnt in zijn weetjes en opmerkingen. Zeker het begin van Troje, waar heel veel informatie moet worden gedeeld om het conflict duidelijk te maken, is rommelig. Het verhaal springt van hot naar her om personages te introduceren en hun hele stamboom mede te delen. ik was de draad al vrij snel kwijt (ik ben heel slecht in namen) en las maar door omdat het altijd wel leuk geschreven is. Gelukkig ben ik nu bij het daadwerkelijke beleg aanbeland en is het een stuk beter te volgen. Desalniettemin, ik ga zijn voorbeeld niet volgen voor het schrijven van korte verhalen. Ik ben toch meer een personage-focus verteller dan een alwetende verteller. Dat maken zijn boeken er niet minder amusant om. Was ik maar zo grappig in mijn manier van vertellen.
Nu 2020 bijna ten einde is, en de wereld uitkijkt naar een beter 2021, kijk ik toch redelijk positief terug op 2020 als het om schrijven en lezen gaat (wat 2020 niet minder K met P maakt). Ik heb twee korte verhalen geschreven waar ik -ondanks de problemen die ze hadden- tevreden mee was. Ik heb de vijftien zeer verschillende boeken gelezen (die ik in de meeste gevallen beter links had kunnen laten liggen). En, als laatste nog, heb ik aan NaNoWriMo meegedaan (een verhaal schrijven van 50.000 woorden in november) en -zij het ietwat verlaat- voltooid. 2021 zal wederom uit minstens vijftien boeken bestaan, sowieso één kort verhaal voor de Harland Awards en het uitwerken van mijn NaNoWriMo-creatie. En er was nog iets.. Oh ja! Terug naar de wereld die we in 2019 hebben achtergelaten.
