Blogpost:
Henri Patrik
Henri Patrik, romancier
Toen ik gepensioeneerd, in 2005 eindelijk besloot een jeugddroom waar te maken en fulltime ging schrijven, dacht ik voldoende bagage te bezitten om dit met succes te kunnen doen. Niks was minder waar. Er wachtte me nog heel veel werk en studie, veel lezen en schrijven, en vooral luisteren naar de raad van ervaren auteurs. Ik las stapels boeken over schrijftecnieken, zowel Amerikaanse, Scandinavische en Nederlandse. Afgezien van kleinigheden, kwamen ze op vele punten overeen. En zo ontdekte ik dat, ook al heb je talent, je er nog hard moet aan werken. Net als een getalenteerde sportman heel hard moet oefenen om op topniveau te geraken en ook te blijven, moet een schrijver dat ook doen. Ergens las ik dat een auteur dagelijks minstens tien pagina's moet schrijven om op niveau te blijven. En ik weet nu dat deze bewering niet overdreven is. Ik heb honderden boeken van verscheidene auteurs geanalyseerd afgaande op wat ik had geleerd, nog leerde.
Toen ik eindelijk besefte dat een goede voorbereiding van een boek evenveel tijd in beslag neemt (of meer) dan het schrijven zelf, kon ik eindelijk met het serieuze werk beginnen. Ondertussen had ik al een vijftal romans geschreven, maar die vond ik opeens niet meer zo goed als ik aanvankelijk had gedacht. Ze behoorden tot een leerproces en ik haalde ze uit omloop.
Drie jaar heeft het geduurd om mijn auteursnaam, stijl en werkmethode vast te leggen. Als eerste publiceerde ik "Macaber", een reeks misdaadverhalen met verrassende ontknopingen. De reacties waren goed en het boek begon te verkopen. Dan waagde ik me aan een eerste grote roman, een waar gebeurd verhaal over de mensenhandel in Sarajevo en de corruptie, zowel bij de lokale politie als bij de internationale. "Omerta" kreeg goede kritiek, wat meteen alles wat ik hierboven heb verteld bevestigde.
Op 20 mei 2014 publiceerde ik mijn derde roman, alweer een waargebeurd verhaal over de eens zo bekende Marian de Garriga, een Nederlandse componiste die in 2000 op Koh Samui (Thailand) werd gewurgd. Het is het levensverhaal van twee vriendinnen dat begint in 1956 en eindigt met Marians dood.
Maar ik was nog steeds op zoek naar mijn identiteit als auteur.
Veel heb ik te danken aan Bob Van Laerhoven, wellicht de meest getalenteerde Vlaamse auteur van het ogenblik. Het toeval bracht ons samen en dank zij zijn raad en zijn boeken, zag ik plots het licht door het bos.
Ik was volop bezig met het beëindigen van "Scaduwmannen". Drie maanden lang ben ik toen in de huid gekropen van een genadeloze eindredacteur, een taak die ik al geruime tijd deed voor andere een aantal Nederlandse auteurs. Het resultaat bracht me het voorwoord op van Bob van Laerhoven met nadien zijn fijne recensie.
Zonder de beschreven weg te hebben gevolgd, zou ik nooit in staat zijn geweest deze roman te schrijven.
Nu ben ik fulltime auteur van boeiende romans met diepgang, meestal geïnspireerd door ware gebeurtenissen die de media hebben gehaald. Bovendien doe ik de eindredactie van twee bekende auteurs.
Henri Patrik
Auteur van:
Macaber, 2012
Omerta,2013
Marians Odyssee, 2014
Schaduwmannen, 2015
