Blogpost:
Gwen Kooi
Het Vergeten Boek van Gwen Kooi
“Alleen maar mijn moeder” van Trees Roose is mijn vergeten boek.
Waar in huis vond je jouw Vergeten Boek?
Ik schaam me te moeten zeggen: gewoon in de boekenkast.
Wanneer en waar kocht je jouw Vergeten Boek?
Ik heb het boek niet zelf gekocht maar cadeau gekregen op een Open Dag bij uitgeverij Ambo Anthos in 2013.
Waarom wilde je dit boek graag lezen destijds?
Ik wilde het toen eigenlijk niet lezen, omdat het gegeven me niet enorm aansprak. Maar boeken wegdoen is er bij mij zelden bij, dus is hij toch in mijn kast blijven staan.
Waarom is dit een Vergeten Boek geworden?
Omdat het gegeven zoals het gepresenteerd werd me niet voldoende aansprak. Tot op zekere hoogte wel, maar echt zo’n boek waar je omheen blijft draaien van ‘nú niet’. Op een gegeven moment lijk je ook straal om zo’n boek heen te kijken en het echt niet meer te ‘zien’.
Wat denk je nu over je Vergeten Boek?
Ik ben er echt in begonnen om mee te kunnen doen aan de Week van het Vergeten Boek, maar bleek al gauw helemaal in het verhaal te zitten. Hoe onsympathiek de moeder in het begin ook overkwam, de ironische manier van schrijven van Trees Roose maakte dat ik enorm mee leefde. Het was prachtig!
Ga je je Vergeten Boek deze week lezen?
Tja, als het de week van het Vergeten Boek is, moet je het wel in die week lezen, toch? Ik ben er dinsdagmiddag in begonnen en woensdagochtend was hij uit...
Zo ja, update je blog gedurende deze week met je (spoilervrije) voortgang en leeservaringen.
Omdat ik het boek in 24 uur heb uitgelezen, was het niet echt mogelijk om ‘voortgang’ vast te leggen. Na het ‘wennen’ aan de moeder las het boek heel vlot en naarmate het verhaal vorderde alleen maar steeds vlotter. Wat ik heel knap vond, was dat de schrijfster niet alleen over haar moeder schreef, maar ook over haar eigen jeugd en over haar gevoelens voor haar moeder nu.
Is het gelukt je Vergeten Boek uit te lezen deze week, plaats dan een recensie over het boek.
