Blogpost:
Ninja Paap-Luijten
Hoe ontstaat een verhaal?
Het beeld van een vogelfiguur met een menselijk gezicht en klauwen die iemand in één haal kunnen onthoofden.
Het beeld van een man die een gewonde vechter door een ondergrondse tunnel draagt.
Beelden. Vaak heb ik aan het begin van een verhaal niet veel meer dan één los beeld. Dat vormt dan de basis van mijn "borrelproces" - langzaam wordt dat beeld scherper. Vaak verandert het nog, zeker als ik eenmaal aan het schrijven ben.
Schrijven is voor mij zelden een planmatige onderneming. Sommige verhalen ben ik wel twintig keer opnieuw begonnen, andere schreef ik bijna ineens op. Soms gebruik ik wel een klein plan; een mini-samenvatting waarop ik alles baseer. Toch houd ik altijd ruimte voor verrassingen, wendingen, dingen die anders kunnen en personages die hun eigen willetje doorduwen.
Als ik verhalen schrijf, ontdek ik ze zelf ook. Voor mij komen de personages en de wereld tot leven. Ik hobbel erachteraan en schrijf op wat ze doen - en dat begint dus meestal met een enkel beeld dat zomaar bij me opkomt.
Verhalen komen niet vanzelf tot stand, al lijkt dat misschien zo als je dit nu leest. Vanaf dat ene beeld is het keihard werken. Uitzoeken wat er gebeurt, wat het met de personages doet, wat de gevolgen zijn; dat kost tijd, schrijfmeters, proberen, schrappen en heel veel schaven. Maar ook: genieten.
Onderstaande foto is een prachtig beeld dat enorm goed past bij mijn debuutroman Oragayn.
Lees verder op mijn site
