Blogpost: Erik Le Romancier

In Maanwelle laaien de emoties hoog op. Hoe loopt het af?

18-01-2019 door Erik Le Romancier

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Vlakbij het marktplein sloeg de vonk in het kruitvat, toen de kudde ontketende vrouwen volkomen onverwacht stuitte op een jonge vrouw genaamd Edda. Asverze kende Edda enigszins, zo groot was het dorp nu eenmaal niet. Ze wist dat Edda na een tragisch ongeluk, waarbij haar ouders waren omgekomen en zijzelf ernstig gewond was geraakt aan haar hoofd, in huis was genomen door haar oom en tante. Dezen hadden haar liefdevol opgevoed, maar alle zorg en warmte waarmee ze haar hadden omringd, hadden niet kunnen voorkomen dat Edda's hoofdwond permanente schade aan haar verstandelijk vermogens had toegebracht. Ze was daardoor opgegroeid tot een vriendelijke, zachtaardige, maar ook simpele, trage, wat zwakbegaafde vrouw. En deze vrouw werd nu geheel onvoorbereid geconfronteerd met de joelende roedel uitzinnige, elkaar opzwepend hysterica's. Asverze hield haar hart vast hoe dit ging aflopen.
De eerste die Edda zag, was haar moeder die als leidster van de troep vooropging.
‘Edda?' vroeg Ysala bijna dierlijk grommend.
 ‘Ysala’?' antwoordde Edda argeloos met een brede glimlach op haar gezicht.
'Ga opzij, Edda.' 
'Wat is er aan de hand?' Edda bleef niets vermoedend staan. Haar lach verdween niet van haar gezicht.
'Ga opzij, Edda. Nu! Wij zijn vrouwen met een heilige missie en jij staat in de weg.'
'Een heilige missie? Welke heilige missie?'
’Weg, jij! Nu meteen! Je belemmert de uitvoering van de wil der Goden!'
’Die gek is een godenlasteraar, een ketter!' krijste een schrille stem die Asverze herkende als die van Asmara. Asverze keek haar zusje aan en huiverde bij het zien van de wrede, bloeddorstige blik in haar ogen. 
'Ze verzet zich tegen de uitvoering van de goddelijke geboden!’ gilde Asmara, terwijl ze met een priemende vinger naar Edda wees.
’Godenlasteraard!' gilde een vrouw.
'Heiligschenner!' viel een ander haar bij.
'Smerige zondares!
’Waar hebben jullie het over?’ vroeg Edda niet-begrijpend.
'Edda, Edda, gekke Edda!' jouwde Asmara uitdagend. 'Gekke, gestoorde, enge Edda is een zondares, een dienares van het kwaad.'
’Ysala?' vroeg Edda. Haar moeder reageerde niet.
’Ysala?' vroeg Edda nog een keer, ditmaal met een licht trillende stem en een begin van angst in haar ogen.
Ysala deed niets. Ze staarde Edda alleen maar verwilderd en met gebalde vuisten aan, terwijl haar borst hevig zwoegend op en neer ging.
Asmara daarentegen deed wel iets. Ze vloog op Edda af en gaf haar een klinkende klap midden in haar gezicht. Geschrokken barstte Edda in tranen uit, schuifelde naar achteren, struikelde, viel languit, wijdbeens en met wapperende rokken achterover en onthulde...een onderbroek!
De menigte vrouwen siste, gromde en grauwde als een wild dier bij de aanblik. Asmara was er als de kippen bij.
'Ik zei toch dat ze een lasteraar, ketter en heiligschenner was!? Ik zei toch dat ze de Goden verachtte en zich tegen hun geboden verzette!? Zie hier het bewijs! Ondanks het uitdrukkelijk verbod draagt die gekke, gestoorde teef een broek!' 
De schuimbekkende meute hing aan haar lippen en Asverze zag dat haar zusje als een volleerd volksmenner met volle teugen genoot van de aandacht en macht.
'Straf haar! Straf gekke, gestoorde Edda! Straf die halfgare heks!' krijste ze.
'Waarom?' hoorde Asverze zichzelf vragen. Ze was helemaal niet van plan geweest vragen te stellen en ze wist maar al te goed hoe gevaarlijk het was op te vallen en de aandacht op zich te vestigen, maar de vraag ontschoot haar.
'Omdat ze een broek draagt, daarom!' beet Asmara haar toe.
'Dat is toegestaan als ze incontinent is of haar maandbloedingen heeft,' bracht Asverze haar zusje en de rest van de menigte in herinnering.
Asmara keek haar intens aan, de pure haat spatte van haar gezicht. Asverze dwong zichzelf rustig te blijven staan en de kille, moordzuchtige blik van haar zusje te weerstaan. Kalm blijven, sprak ze zichzelf toe terwijl ze zich concentreerde op haar ademhaling. Kalm blijven.
’Zo, dus jij denkt dat je slim bent?' sneerde Asmara. 
'Ik denk dat ik de regel beter heb onthouden dan jij, dat is alles. Er zijn nu eenmaal twee uitzonderingen waarin een vrouw een broek mag dragen.'
'Ze heeft gelijk, Asmara,' riep een anonieme vrouwenstem. 
'Inderdaad, een vrouw die bloedt of urine lekt, mag een onderbroek dragen,' viel een ander bij.
’Goed dan, grote zus, laten we de proef op de som nemen en eens kijken of die achterlijke heks inderdaad lekt tussen haar benen.' Ze keerde zich af van Asverze en richtte zich rechtstreeks tot de nog steeds opgefokte meute.
'Vrouwen van Maanwelle, luister naar me. Gehoorzaam aan het bevel van de dorpsraad en doe jullie heilige plicht. Stel vast of enge Edda gegronde reden heeft een broek te dragen, of dat ze een ketter en zondares is die liegt en bedriegt, onze Goden en gewoonten beschimpt en onze levensstijl bedreigt. Ruk die broek van haar reet en stel nu ter plekke vast of ze bloedt, of haar plas niet kan ophouden!’ 
Dat was alle aansporing die nodig was. Gillend, scheldend, spugend en klauwend, stortte de groep vrouwen zich op een wanhopig huilende en tegenstribbelende Edda.