Blogpost:
Kristel G. Clément
Mijn schrijftraject, vanaf het prille begin
Tijdens mijn middelbare schoolperiode hield ik mijn pen vloeiend dankzij bladzijdenlange brieven naar mijn dierbaarste pennenvriendinnen. Als inktbuisjes sigaretten waren, dan was ik een kettingrookster en nu, ruim dertig jaar later, hou ik er nog steeds warme vriendschappen aan over. Kan ook niet anders: we weten te veel van elkaar.
Helaas waren ze op school minder ruimdenkend: een opstel van x aantal woorden was een opstel, en geen gedicht met hetzelfde aantal woorden, dat nog eens rijmde op de koop toe. Een vakantieverhaal was geen beschrijving van een droom. Jammer voor hen. Het leven is zoveel leuker met een vleugje fantasie.
Toch bleef ik brieven schrijven, tot ver na mijn studententijd. Eind jaren negentig werd ik redactielid van een intern bedrijfskrantje. Ik schreef columns en verslagen van activiteiten die we buiten het werk organiseerden. Toen er in de firma een officieel redactielid gezocht werd, had ik helaas niet het juiste diploma. Ik trok de bedrijfsdeur achter me dicht en schreef ik me in voor de lerarenopleiding secundair onderwijs. Een carrière als thrillerauteur kwam nog niet in mij op.
Tijdens de lerarenopleiding koos ik oa voor de taalvakken Frans en Engels. Met het onderzoeken van de Franse literatuur ging voor mij een nieuwe wereld open. Ik verslond de verhalen van Franse monumenten als Victor Hugo en Alexandre Dumas, en ging helemaal op in de klassieke verhalen als Les Misérables, Tristan et Iseut en Candide. Ik herinner me dat ik er ’s nachts zelfs over droomde!
Aan elk boek was een schrijfopdracht gekoppeld, en zo ontkiemde het idee om ooit eens zelf een heel boek bij elkaar te schrijven. Dat idee bleef groeien, ook na mijn studies, het werd bijna een idee-fixe: “Ik. Wil. Schrijven!” Alleen had ik geen flauw idee wat of waarover.
De vage wens “ooit eens” een boek te schrijven bleef wisselend aanwezig nadat ik al aantal jaren vrolijk rondhuppelde met mijn onderwijsdiploma op zak. Vooral in de vakanties dook die op. Alleen had ik geen idee waar ik mijn inspiratie moest gaan halen. Gek he? Te lang gewoon geweest van opgelegd materiaal te krijgen waarschijnlijk. Iemand stelde me voor een kinderboek te schrijven, maar dat was al even vaag: boek, kinderboek, …. Iemand anders suggereerde een schrijfcursus te volgen, wat ik alweer afketste. Mijn vraag was niet hoe ik moest schrijven, maar wat.
Het schrijfverlangen groeide uit tot een drang. Een dwingende, smekende behoefte die me uiteindelijk, in augustus 2012 (!!!), achter mijn laptop duwde. “Ge wilt al zo lang schrijven, awel, zet u neer en schrijf!” En dat deed ik. Het enige dat ik in al die rusteloze ik-wil-schrijven-jaren had bekokstoofd, was dat het verhaal zou draaien rond een zestal personen van zeer uiteenlopende pluimage, die ‘door omstandigheden’ gedwongen werden om er samen voor te gaan. Dit aparte gezelschap werd gedurende vier jaar mijn trouwe gezelschap. Het Zwaluwnest werd in 2016 in selfpublishing uitgegeven.
Een verhaal over onmogelijke liefde en hoe het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Lezers hielden van de spanning en de humor die er inzat, exact wat ik wilde bereiken. Mijn pen was gescherpt, de schrijfmicrobe had me te pakken.
https://kgclement.be/boeken
Lees verder op mijn site
