Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
    Suzanna Esther Auteur

Blogpost: Suzanna Esther

Onorthodox dankwoord

Het schrijven van een boek is in principe makkelijk. Je hebt een idee, en je schrijft het op. Toch ben je als schrijver maar één persoon, met een bepaalde stijl, en een redelijk vast referentiekader. Als dat anders was dan zou ik een persoonlijkheidsstoornis hebben…meervoudig.

Mijn fantasie kan van alles verzinnen, eigenlijk alles, maar dat wil niet zeggen dat ik vanuit die fantasie alles kan schrijven. Zo had ik met ‘de Stem’ een voorzetje nodig. Ik wilde het contrast tussen mijn hoofdpersonage en zijn tegenspeelster groter maken dan ik zelf in eerste instantie goed kon.De neiging om ‘netjes’ te schrijven is bij mij groot, omdat ik zo van mooie taal houd, maar nu had ik een wat directere schrijfwijze nodig. Zo vroeg ik dus aan een vriendin, schrijfster van hilarische en heerlijk directe columns, om hulp. 
Ik vroeg haar of ze ‘de Stem’ wilde zijn. Ik stuurde haar mijn manuscript, en zij heeft de toon gezet voor het eigenwijze personage Amélie. Door haar heb ik ‘haar draad’ kunnen oppakken, en de toon kunnen doorvoeren. Een beetje als ‘voordoen hoe het moet’.

Zo hebben er wel meer mensen meegewerkt aan de Stem. Er staat geen bedankwoord in het boek dus doe ik het maar zo. Ik ben een beetje laat hiermee, maar hé, ik ben soms héél snel – té – en soms een beetje traag.

Hierbij wil ik Cora Buse heel erg bedanken dat zij mij heeft geholpen met het neerzetten van Amélie, het personage de Stem. 
Ook wil ik Liesbeth Bartenstein – ookwel mams – bedanken voor haar oneindige correctierondes. Ze is heel consequent in grammaticaregels en ik soms niet. Door haar geduld ben ik er nu veel beter in, en lijkt het of ik haar niet meer nodig heb. Dat is natuurlijk goed, want dat is de taak van een ouder. Alleen ben ik al over de vijftig. Dus ik ben een beetje traag. 

Verder wil ik mijn vriend bedanken voor het proeflezen en mij de hemel in prijzen. Mijn zelfvertrouwen is soms zeer wankel, ik heb soms geen flauw benul waar ik mee bezig ben, maar hij moedigt me altijd aan. Bovendien is hij een wizzkid (eh, wizzman) en kan dingen met de computer die ik nooit zal kunnen, en wat ik ook niet eens ga proberen. 
Al mijn lieve proeflezers, mijn nichtje Diana Makel, heel slim, dus als zij iets goed vindt, dan geloof ik haar. Twee Yvonne’s, Yvonne Vlasman en Yvonne Vogels, ook heel slim, dus idem. Pfff.. ik vergeet vast iets. Wie ik vergeet moet het maar even hieronder roepen.

Lees verder op mijn site

Reacties op: Onorthodox dankwoord