Auteur
Blogpost:
Chinouk Thijssen
Opnieuw debuteren
Sinds het persbericht is verstuurd stromen bij mijn uitgever de mailtjes binnen. Aanvragen voor recensie-exemplaren, interviews, giveaways en andere leuke acties. Wat staat er een hoop te gebeuren!Het voelt alsof ik voor de tweede keer debuteer, en in feite is dat eigenlijk ook zo. Mijn vorige boeken (uitgegeven via Free Musketeers) zijn binnenkort niet meer verkrijgbaar en de Thriller on Demand die ik voor VrouwenThrillers.nl schreef is natuurlijk geen écht boek. Daarnaast is Blindelings officieel mijn eerste young adult-thriller.
Alle angsten en zenuwen die ik voorheen ervaarde zijn nu ook aanwezig, alleen nog een graadje erger, want ik merk dat er een veel groter publiek is. Veel meer mensen die er straks wat van kunnen vinden. Ik voel me 'een kleintje' tussen alle grote namen en ben altijd verbaasd als mensen mij op evenementen spontaan aanspreken en zelfs mijn naam goed uitspreken. Huh? Weet je wie ik ben?! Hoe ken jij de titel van mijn nieuwe boek?
En dat er mensen naar mij toe komen die speciaal een exemplaar hebben meegenomen om door mij te laten signeren. Dat zijn toch bijzondere dingen, maar ik voel me zelf degene die als fangirl rondloopt op de evenementen. Welke boeken kan ík laten signeren en met welke voorbeelden kan ík op de foto?
Ook al is mijn naam niet meer zo onbekend in boekenland, toch is veel nieuw voor mij. Mijn boeken hebben bijvoorbeeld nog nooit in fysieke boekhandels gelegen. Je kon ze wel overal bestellen, ze lagen in bijna iedere bibliotheek, en recensies verschenen overal, maar stapels in boekhandels heb ik nog nooit meegemaakt.
Ook op boekevenementen staan en daar bij een stand signeren is voor mij helemaal nieuw. Maar het gaat allemaal gebeuren! YAY! Het lijkt nu pas echt te worden. Bijna tien jaar nadat ik aan mijn eerste manuscript begon. Een hele nieuwe boekenwereld gaat voor me open. Hier heb ik zo lang naartoe gewerkt.
Direct erachteraan denk ik: stel dat Blindelings straks in alle boekhandels ligt en dat niemand het oppakt. Of erger nog: dat ze het wel oppakken, de cover en flaptekst observeren, misschien de eerste pagina lezen en... WEGLEGGEN!
En stel dat er helemaal niemand op de boekevenementen naar me toe komt om hun exemplaar van mijn YA-thriller te laten signeren!
AAARGH! De horror.
En als er nou niemand naar de boekpresentatie komt? Daar sta je dan met je mooie confetti-jurkje (ja, ik weet al precies wat ik aan ga trekken, ook al duurt het nog een paar maanden; first things first!).
Maar dan kijk ik naar het lijstje de-allertofste-dingen-ooit-die-op-het-punt-staan-te-gebeuren en alle leuke reacties die ik nu al heb gekregen en denk ik: komt wel goed, schatje. Worstcasescenario is natuurlijk dat er buiten mijn uitgever, ouders, zus en broer (en ikzelf; wel handig als ik erbij ben) niemand is, maar aangezien ik toch overal een pluspunt in wil zien heb ik er hier ook een: mijn signeerhand zal geen krampaanvallen meemaken en dat is ook helemaal geweldig.
Neuh, geloof je het zelf? JULLIE MOETEN ER GEWOON ALLEMAAL ZIJN WANT HET WORDT VEEL TE GEKGAAFCOOL OM TE MISSEN!
