Blogpost:
Doortje Mosch
Over e-books, nostalgie en Hebban Live
Ik houd van verweerde pagina’s, de geur van oude boeken en van ezelsoren. Ik leen stapels romans bij de bibliotheek en koop geregeld tweedehandsboeken. Bij de plaatselijke kinderboerderij zijn voor een minimaal bedrag de mooiste exemplaren te vinden (zie foto). Naast al deze nostalgische meuk is er in mijn boekenkast een prominente plek voor een speciale categorie: gesigneerde boeken. Een select gezelschap van nieuwe aanwinsten, allemaal aangeschaft tijdens inspirerende evenementen.
Maar: een mens kan veranderen. Zo raakte ik begin dit jaar in de ban van Marie Kondo. Zonder pardon halveerde ik mijn boekencollectie. Het gros gaf ik weg aan vrienden en wat er overbleef doneerde ik aan een lokale minibieb. Heel even was ik bang dat ik in een vlaag van verstandsverbijstering had gehandeld, maar het tegendeel bleek waar. Ik heb de desbetreffende boeken nog geen seconde gemist.
Ook ben ik sinds enkele maanden in het bezit van een e-reader. Dankzij de vasthoudendheid van mijn geliefde, die zijn Kobo structureel in mijn tas stopte. Zo raakte ik er vanzelf van overtuigd dat het device tot mijn standaarduitrusting behoorde. Missie geslaagd! De e-reader, in combinatie met een ongelimiteerd abonnement, blijkt een oneindige bron van leesplezier.
Met de Kobo in de hand stapte ik afgelopen zondag in de trein richting Utrecht. Traditiegetrouw ga ik samen met vriendin Debbie naar Hebban Live. Als echte leesliefhebbers is dit ieder jaar weer een feestje.
Bij boekhandel Broese is het gezellig druk. Ronald Giphart spreekt zeer bevlogen over debuteren, vriendschap en zijn roman ‘Alle tijd’. De altijd grappige Rodaan Al Galidi draagt verrassende en scherpe gedichten voor. Jeroen Windmeijer vertelt vol passie over zijn nieuwste thriller ‘De offers’. Debbie is direct enthousiast. Ze koopt het boek en Jeroen schrijft er een mooie opdracht in.
Precies op dat moment besef ik dat ik iets cruciaals ben vergeten. Volledig in de wolken met mijn nieuwe gadget heb ik mijn oude liefde ‘papier’ onvoldoende aandacht geschonken. Ik denk aan het boek dat ik niet bij me heb. De debuutroman die ik zo graag had willen laten signeren. Waarvan de schrijver, Thomas Rueb, nota bene per ongeluk opduikt in één van onze foto’s.
Drie jaar geleden, op een evenement van Hebban in Amsterdam-Noord overkwam me iets soortgelijks. Als recensent schreef ik in die periode over Menthol. Prompt raakte ik die avond aan de praat met Frank Krake. Ik baalde enorm dat ik het boek, waar ik dolenthousiast over was, niet bij me had. Gelukkig bleek Frank een buitengewoon sympathieke man, die binnen no-time ergens een boekenlegger vandaan haalde om te signeren.
Na afloop van Hebban Live 2019 besluit ik om kritischer te gaan kijken naar de verhouding tussen papier en digitaal. Boeken van mijn favoriete auteurs, aansprekende debutanten en bevlogen sprekers op evenementen zal ik in papieren vorm blijven aanschaffen. Het liefst gesigneerd. Alle werken uit andere categorieën wil ik voortaan als e-book lezen. Zo ga ik toch een beetje met de tijd mee, maar dan wel op mijn eigen manier.
