Auteur
Blogpost:
Vincent Baumgart
Schrijven zonder 'erg'
In mijn eerste week al kreeg ik van de chef te horen dat Het Parool nooit journalisten nam die bij onze krant hadden gewerkt. Je was dan 'besmet'. Vanaf dat ogenblik beschouwde ik Het Parool, net als mijn collega's, als de vervelende concurrent.
Bij dat huis-aan-huisblad heb ik veel geleerd. Een van de moeilijke dingen was het schrijven van 'spraakmakende' artikelen over onderwerpen die volslagen oninteressant zijn. Het is makkelijker een opening (het eerste artikel van de krant) te maken over de val van het kabinet dan een pakkend artikel te schrijven over de nieuwe bushokjes op het Eikenplein. Hoe laat je de lezer ervaren dat die bushokjes de prachtige oplossing vormen voor een lang woekerend probleem? Zoiets vereist het uiterste van de vliegende reporter.
Met fictioneel schrijven is iets soortgelijks aan de hand. Veel romans hebben oorlog als handelingsdecor. Hoe pak je de lezer? Schrijf een knallende opening waarin een Duitse soldaat een 12-jarig jongetje aftuigt met een riem. Wat erg, denkt de lezer. Verontwaardigd slaat die begerig de pagina om. Hoe zal het onrecht weer goedkomen?
Het kan nog sterker, dacht een andere schrijver. Op zijn eerste pagina laat hij een 11-jarige kindsoldaat zijn eigen moeder door het hoofd schieten.
Ik hou niet zo van al dat 'erg'. Er zijn gelukkig genoeg schrijvers die het zonder geweld kunnen. Om er een paar te noemen; Nescio, Maarten Biesheuvel, F.B. Hotz of C.C.S. Crone. Deze laatste maakte zich onsterfelijk met slechts één verhalenbundel; De Schuiftrompet. Crone wist van het kleine dagelijkse leven iets groots te maken. Dat kunnen alleen grote schrijvers.
Lees verder op mijn site
