Blogpost:
Lailatski
Slechte nasmaak
Hier op Hebban maar ook op Goodreads zie ik veel recensies die de boodschap duidelijk niet hebben opgemerkt. Sommige noemen het zelfs een aanklacht tegen de geestelijke gezondheidszorg in de jaren 60. Nee, lieve mensen, dat is slechts de bovenlaag. Het gesticht is een decor voor de echte boodschap. En laat het duidelijk zijn, ik merkte het ook pas tijdens de climax.
Maar nu ik het heb gezien springen er elke keer fragmenten uit het boek op in mijn gedachten die benadrukken dat de boodschap geen ongelukkige samenloop is van tijdgeest en gekozen vorm van de personificering van het kwaad. Nee, de schrijver heeft elk detail heel bewust gekozen om zijn mening dat vrouwen geen macht over mannen mogen hebben kracht bij te zetten. En aangezien het zo goed geschreven is, kan ik niet geloven dat dit juist een satire is op dat idee. Al vanaf het begin staan er aanklachten in tegen matriarchische structuren en samenlevingen. Alle slechte autoritaire figuren zijn vrouwen. De boezem wordt duidelijk gebruikt als icoon van vrouwelijkheid en het bedekken ervan, zodat mannen er niet van kunnen genieten, wordt als slecht gezien. En dan heb je natuurlijk ook nog het gebruik van "castreren" als mannen een lagere rol hebben als een vrouw. Bah bah bah. Zo'n goed boek volledig verpest door zo'n walgelijke boodschap.
Ik dacht dat ik toevallig goud had gevonden met dit boek, maar het blijkt niet alleen pyriet te zijn maar ook nog eens fool's gold van de omgekeerde alchemische soort. Het verandert edele metalen in lood. Ik heb nu serieuze bedenkingen bij de rol van vrouwen in Duin (wat ik tot nu toe best goed vond), het boek waar ik nu mee verder ga.
