Blogpost:
Jos Kunze
Uit het land Zamonië
Dus die kan ik helaas niet op mijn Hebban leesplank registreren.
Dan maar via een blog.
Eerst iets over de schrijver: Walter Moers (1957) is commercieel gezien een van de meest succesvolle Duitse auteurs. In Nederland niet zo heel bekend, en dat is jammer. Hij begon in 1984 met publiceren van niet altijd even politiek correcte strips. De titels zeggen vaak al genoeg: Das kleine Arschlog (respectloos jongetje dat voortdurend volwassenen lastig valt), Der alte Sack (zieke oude man in rolstoel die over alles sarcastische opmerkingen maakt) en Adolf, die Nazi-Sau (absurde schets van Hitler in de moderne wereld). Later schreef Moers kinderboeken waarvan “Käpt'n Blaubär" ook in Nederland redelijk bekend is via Sendung mit der Maus. Uit dat boek ontwikkelden zich de voor volwassenen bedoelde Zamonië-romans die het moeten hebben van subtiele humor, maar vooral van de fantasievolle taalvirtuositeit. Daarvoor moet je eigenlijk wel de originele uitvoeringen lezen en – logisch – behoorlijke kennis hebben van de Duitse taal. Anders mis je toch echt de essentie van deze boeken.
Het laatste boeken uit deze Zamonië serie (Labyrint van de Dromende boeken) stamt uit 2011 en na al die jaren is dus eindelijk een nieuw deel verschenen: Prinzessin Insomnia & der alptraumfarbene Nachtmahr.
Een droomachtig Zamonisch liefdesverhaal en een avontuurlijke reis door het menselijke brein.
Prinses Dylia die zichzelf ‘Prinzessin Insomnia’ noemt is de meest slapeloze prinses van heel Zamonië. Op een nacht krijgt ze bezoek van een alptraumfarbenen Nachtmahr. Havarius Opal, zoals de tegelijk afschrikwekkende als sympathieke Gnom zich voorstelt, kondigt aan dat hij prinses Dylia tot waanzin zal drijven. Maar eerst zal hij de prinses meenemen op een avontuurlijke reis door de wereld van denken en dromen. Een reis waar beiden voor verrassingen komen te staan en die ze uiteindelijk voert naar het donkere Hart van de Nacht.
In tegenstelling tot de eerdere delen – waar je direct midden in zit – komt dit boek wat langzamer op gang. Pas bij het verschijnen van Havarius Opal komt de vaart erin, maar dan is het ook een literaire achtbaan voor Dylia en Opal.
Moers laat ze door Nebelsuppe flimmen, Denkfalten passieren en een Hirnklamm hinabsteigen, waar we niet alleen fragiele Geistgeistern (ook wel Zwielichtzwergen) en parasiterende Zergessern tegenkomen, maar ook over Zweifelspfützen springen, toekijken bij de geboorte van Ideen en uitwijken voor Geistesblitzen.
Dat alles maakt duidelijk: „Dein Gehirn ist ein Dschungel wie jedes andere Gehirn auch. Ein wilder, gefährlicher, gnaden- und gesetzloser Urwald voller unberechenbarer Kreaturen. Perfekte Ordnung und totales Chaos, Diktatur und Anarchie, freier Wille und irrer Zwang, Fressen und Gefressenwerden – all das existiert darin. Wie in einem Zoo, in dem alle Käfigtüren offenstehen.“
Prachtig hoe Moers realiteit en wetenschap koppelt aan avontuur, sprookjes en fantasy.
Een must voor iedere liefhebber van taal.
