Auteur
Blogpost:
Kevin_P
Uitstekend pleidooi voor tuinieren
De schrijfster haalt o.a. succesvolle tuinierprojecten aan in probleemwijken en gevangenissen, maar beschrijft ook hoe haar grootvader als getroebleerde krijgsgevangene na WO1 zijn leven herwon dankzij tuinieren. Zelfs in de loopgraven van WO1 tuinierden soldaten om even te ontsnappen aan de oorlogsellende. Ze haalden planten uit tuinen van verlaten huizen en gebruikten lege granaathulzen als potten. Soms aten ze zelfs verse groenten uit hun eigen tuintje.
Een boek dat aantoont hoe tuinieren mensen al van oudsher geholpen heeft om geestelijke uitdagingen te doorstaan. Verplichte kost voor mensen met psychische klachten en hun hulpverleners, maar ook voor planologen en bestuurders, die nu steden volplempen met bakstenen, asfalt en beton, terwijl groen juist in onze moderne tijd zo belangrijk kan zijn voor zowel het individu als de samenleving.
