Blogpost:
Leo Willemse
Ver boven het IJ: Waterlanders en Noord
uitingen van kunst in iedere buurt van Noord wordt besproken, ook die niet meer te zien zijn! Daarnaast leer je de buurten van Noord opnieuw kennen. Was er maar een soortgelijke literaire gids! Welke schrijver is waar geboren (Jan Donkers, Nieuwendam, 1943), woonde daar in 1985 (Johnny van Doorn, Plan van Gool, Ivo de Wijs, Nieuwendammerdijk) of schreef die en die verhalen of romans over leven in Amsterdam-Noord (Sal Santen, Kees van Beijnum, Isa Marron, Jan Willem Anker) of woont er nu: Christine Otten, Tuindorp Oostzaan, Aafke Steenhuis, Nieuwendammerdijk en al die anderen die ik nu niet kan opnoemen. Al kan ik natuurlijk niet Annie M.G.Schmidt heen, die eind jaren ‘30 zo nu en dan werkte in de bibliotheek aan het Meidoornplein. Gelukkig hebben we hun boeken nog, juist ook in Bibliotheek Waterland. Maar welke schrijver er ook woonde, vergeleken met de rest van de stad zijn het er niet veel. Te vaak was ook voor hun Noord een buitenplaats die slechts met de pont te bereiken was. Het heeft wel een mooi lied, nee twéé, mooie liedjes over die pont opgeleverd: Zijlstra, De pont naar Noord (2008) en uit 1946, Piet Muyselaar, onder ouderen nog bekend als Snip (of Snap): De echte zanger van Noord was natuurlijk Jos de Rooij, wiens De zonzij van het IJ alle kenmerken heeft van een volkslied. Literair Noord Helaas, zo’n gids is er dus (nog) niet. Een èchte literaire verbeelding van Amsterdam-Noord, daar wacht ik met smart op. Natuurlijk weet ik van Over het IJ, Kees van Beijnum, de titel zegt al iets over het perspectief van de schrijver. Maar wat een triest en sterk verslag van een vergeten leven in de Banne! Van Ben Borgart las ik met plezier zijn wilde verhalen over Noord in Een getekend mens. Maar ja, verhalen over Noord, 1987-niemand wilde die lezen toen. Nu zijn ze niet meer verkrijgbaar en is Ben helaas vergeten. Hoe goed de verhalen, romans, gedichten en herinneringen van de bovengenoemde auteurs ook zijn, en voegt u daar nog bijvoorbeeld Hanna Bervoets, Willem Jan Otten, Jan G. Elburg en Gerard den Brabander (Van der Pekbuurt, jaren ‘30, Carel Helder, Thomas Möhlmann, Floor Buschenhenke, 
Nick Klaessens en zelfs Simon Vestdijk bij- zijn De dokter en het lichte meisje is geïnspireerd op de korte periode dat hij vervangend huisarts was op de Meeuwenlaan-de allesomvattende roman, het bepalende gedicht: het is er nog niet. Moet ik dan alles alleen doen? Voorlopig blijft Zo dicht bij Amsterdam, Jan Donkers, in de uitgave met de foto’s
van Kors van Bennekom, mijn favoriete boek over Amsterdam-Noord. (Her)lees dit boek en kijk met andere ogen naar het stadsdeel dat u of uw familie verliet. Leo WillemseLees verder op mijn site
