Blogpost:
Mascha Gesthuizen
Voor de Koningin
‘Doen!’ antwoorde Jolanda op Twitter. De vraag is natuurlijk of Hare Majesteit op mijn boek zit te wachten. Anderzijds moet je zo’n vraag misschien niet stellen maar je hart volgen.
Het is nu ruim acht maanden na het overlijden van de zus van H.M. Máxima. Haar zus had zelfmoord gepleegd. Het bleef me bij omdat kort ‘Halverwege het einde’ uitkwam, waarin suïcide een belangrijk thema is. En omdat ik in die periode in een zoveelste recidief van mijn depressies zat. Ik werd geraakt door de begripvolle manier waarop H.M. Máxima over haar zusje sprak, over haar depressies en over haar keus uit het leven te stappen. Een moment zelfs had ik gewild dat H.M. Máxima naast me zou staan en even haar arm om míjn schouder zou leggen. Niet als Koningin, maar als grote zus.
Als zus moet zij verder met dit gat in haar familie, dat toch altijd anders is door het label zelfmoord dat eraan hangt. Daarom heb ik haar mijn boek gestuurd. Als verlate condoleancekaart. Als het aanreiken van begrip en herkenning, ook al is elk verhaal anders. Als blijk van waardering voor haar respectvolle en liefdevolle woorden die zij voor haar zusje had. En om haar te laten weten dat er ook na langere tijd nog mensen zijn die beseffen dat je ook nog worstelt met het verdriet als de storm is gaan liggen.