Auteur
Blogpost:
Ninja Paap-Luijten
Wat is jouw grootste afknapper bij een boek?
Toch heb ik wel mijn "afknap-momenten" gehad in boeken.
Een zo'n moment kwam eigenlijk door verkeerde informatie rondom het boek. Het werd voorgesteld als roman, een boek voor volwassenen. Dan ga ik dat dus ook met dát idee lezen. Al vrij vlug belandde ik echter in een verhaal over een 16/17-jarig bakvisje dat natuurlijk ongelukkig was en zichzelf uiteraard ging bewijzen op - jawel - een speciale school. En ze werd halsoverkop verliefd op De Jongen.
Prima als je daar van houdt, maar als ik een boek voor volwassenen denk te gaan lezen en ik kom in zoiets terecht, dan gaat het boek dus de deur uit. Ik kwam er níét doorheen. Vooral omdat ik er totaal niet op rekende!
Wat ook knap irritant kan zijn en me volkomen uit een verhaal kan trekken, is een boek met fouten in het verhaal. (Taalfouten laat ik hier even buiten beschouwing.) Dat kan heel breed zijn: bijvoorbeeld slechte research. Er wandelt bijvoorbeeld een mammoet door een verhaal dat in de middeleeuwen speelt - dat kan natuurlijk niet - zo erg heb ik het nooit meegemaakt, maar zo overduidelijk is het wél als je een echte fout ontdekt in een verhaal. Dan zie je alleen die mammoet nog.
Het kan echter ook een fout in de verhaallijn zelf zijn: een hoofdpersoon had eerst een gebroken arm en heeft even verderop spontane genezing gekregen en kan beide armen weer gebruiken! Of zo iemand die eerst blauwe ogen had en daarna plotseling bruine. (Let wel: soms heeft zoiets een oorzaak, dan is het natuurlijk geen fout, als het in het verhaal een functie heeft ;) ) Zo zijn er talloze mogelijkheden die niet altijd zo overduidelijk zijn.
Maar de allergrootste afknapper voor mij blijft toch: een slecht verhaal. Of een verhaal zonder ziel. Je kunt nóg zo prachtig schrijven, het kan nog zo goed kloppen, als het verhaal alleen maar dat is en niets meer, val ik erbij in slaap. Toch is een slecht verhaal het allerergst. Wát is dan een slecht verhaal? Tsja ... dat is denk ik voor iedereen toch een beetje persoonlijk. Ik vind een fijne schrijfstijl belangrijk. Soms mag dat mooi en niet eenvoudig zijn, soms juist heel basaal en aards geschreven - de stem van de schrijver grijpt mij vaak. (Dan gaat het vooral om hoe goed het geschreven is, maar een goed geschreven verhaal is voor mij dus vaak een goed verhaal. Niet altijd natuurlijk!)
Als ik schrijf, doe ik in elk geval mijn uiterste best om de dingen te ondervangen waar ik wat aan kan doen. Ik doe research (jazeker, ik zoek me soms helemaal suf naar iets en dat terwijl ik veelal high-fantasy schrijf - ik doe écht mijn huiswerk!) en ik lees de boel héél vaak opnieuw door om te voorkomen dat personages ineens van haarkleur veranderen of dat er andere 'gekke' dingen gebeuren. Dat hoort zo, vind ik. Dat is mijn werk als auteur. Ik vraag mensen om het nog eens door te lezen en er gaat redactie overheen.
Op de achterflap van mijn eigen boek heb ik staan dat het een roman is (niet gelogen) en ik probeer de informatie zodanig te houden dat er geen spoilers in staan - want ja. De laatste afknapper is precies datgene wat voor mij echt heel erg is: teveel weten voordat je aan het verhaal begint. Zo'n achterflap die al 3/4 van de verhaallijn verklapt. Alsof je naar een film wilt en iemand vertelt het einde. NEEEE! Dat wil ik niet ;)
Wat is jouw grootste afknapper (geweest)?
Lees verder op mijn site
