Auteur
Blogpost:
Suzanna Esther
Wel lekker
Elke schrijver leest elke nieuwe recensie met versnelde polsslag, en jaagt door de tekst die een onafhankelijke ‘lezer’ heeft willen schrijven over jouw boek. De bloeddruk stijgt tijdens het lezen, en als er niets noemenswaardig negatiefs instaat haal je opgelucht adem; als er veel lovende woorden instaan dan geeft het een gevoel van euforie.
Ik ben altijd heel erg blij als een lezer de kern van ‘mijn verhaal’ eruit heeft gehaald, soms zelfs beter dan ik zelf kan verwoorden aangezien het boek ‘de Stem’ zelfs voor mij lagen heeft die uit mijn onderbewuste zijn voortgekomen zonder gecalculeerde intentie.Wat vooral opvalt aan veel recensies tot nu toe zijn de termen, verfrissend en origineel, spannend en eigenzinnig, anders en onvoorspelbaar en ingenieus en subliem.
Mooier kan haast niet.
Toch zijn het termen, behalve de laatste twee, die ik tijdens mijn leven ook heb mogen horen over mijn persoonlijkheid. Ook een aantal negatievere, althans, zo heb ik die geïnterpreteerd als: ‘niet standaard, eigenwijs, tegendraads, rebels, op hol geslagen professor, mafkees…’
Het is bijzonder te merken dat het boek de Stem op dezelfde wijze wordt ‘beoordeeld’ als ik als persoon tijdens mijn leven.
Dat betekent voor mij dat ik blijkbaar in mijn schrijven óók een ‘eigen Stem’ heb, die vooralsnog als positief wordt ervaren, maar ‘het anders zijn’ is in het echt toch ook vaak als negatief ontvangen. Vandaar mijn twijfels als schrijver.
Wat betekent verfrissend bijvoorbeeld? Ik kreeg – een beetje flauw, ik weet het… - bij het woord verfrissend toch associaties met een nieuw soort deodorant, of een nieuwe smaak kauwgom…; De nieuwe Mentos ligt nu in de winkel: originele smaak en héél verfrissend!
Is verfrissend positief, of is het een subtiele omschrijving van ‘een beetje gek’?
Ben ik soms een soort Rivella? Wel lekker maar een beetje anders…
