Een half leven lang dacht Stefaan Maene olympisch, en olympisch zwemmen zou hij ook, maar verder liep het in zijn leven vaker fout dan goed. Maene droomde enkel van goud, maar kreeg makkelijker miserie dan medailles toebedeeld. Achtenzeventig Belgische records, een olympische finale en brons op het wereldkampioenschap zwom hij bij mekaar, maar het leven was wreed voor de West-Vlaming. Vechtscheiding, vrouw weg, door de maffia achtervolgd, verplicht ondergedoken met non-stop politiebescherming, leven van achter de gordijnen en met pure angst als enige levensgezel. Terwijl de natie internationale overwinningen verwachtte, ging Maene afschuwelijk hard onderuit. Drie jaar weg, vijftig kilo erbij, geen energie meer om te overleven. Zijn hoofd sloeg op hol, z'n lichaam lag in puin en enkel pillen boden hulp, dacht hij uitgeteld.
In dit boek vertelt Stefaan Maene zijn ongewone verhaal, zijn verborgen leven over de achterkant van de medaille. Een verhaal van drama en tragiek, maar ook van hoop. Maene is er na jaren op een roetsjbaan zelf nog niet uit wat nu precies zijn specialiteit is - rugslag of tegenslag? - maar opgeven wil hij nooit meer.
