In tegenstelling tot wat velen denken, is de dorpsapotheker van de jaren 1970-2000 geen verzuurde, veredelde winkelier die dagelijks wat doosjes en flesjes verkoopt, al dan niet op doktersvoorschrift. Hij wordt in de samenleving de vertrouwenspersoon aan wie men raad vraagt, niet alleen op medisch-farmaceutisch gebied; hij maakt van heel nabij de evolutie mee in de ontwikkeling van het dorpsleven. Hij beleeft de vooruitgang van de geneeskunde en de farmacie waarmee oude volksgewoontes soms geconfronteerd worden. Als centrale figuur in het dorp waar hij altijd bereikbaar is, wordt hij dikwijls betrokken bij lokale gebeurtenissen, hetgeen leuke verhalen oplevert, maar helaas ook af en toe minder fraaie anekdotes. Deze verhalen vind je terug in Als de pillen konden spreken .
