De vermarkting van kunst en cultuur is meer dan Bumba en de clown van McDonald’s. De crisis gaat dieper. Kunst, kunstkritiek en cultuurbeleid zitten in de greep van het marktdenken. Kunst wordt koopwaar, de kunstenaar een merk, de cultuurliefhebber een klant. Cultuurhuizen gedragen zich als bedrijven, vechtend om marktaandeel. Kunstkritiek mist een brede horizon. Het cultuurbeleid ziet kunst en cultuur als economie. Subsidies moeten financiële return opleveren. Want er zou geen alternatief zijn.
Besparen, vermarkten en privatiseren: dit beleid promoot sloopinstrumenten als taxshelter, crowdfunding en privaat-publieke samenwerking. Uitverkoop heet dan ‘alternatieve’ financiering. Het maakt de vrije kunstenaar onvrij.
Het goede nieuws? Hoe meer de vermarkting zich opdringt, hoe meer cultuurwerkers het helemaal anders willen aanpakken. Ze experimenteren en verbeelden hoe we de samenleving duurzaam en solidair kunnen vormgeven.
Een boek over Mad Max, postmodern dwalen, Gerhard Richter, Michaël Borremans, selfi es, Hart boven Hard, Tomorrowland, Gramsci. Over Sven Gatz, soevereine kunstenaars… en u.
Besparen, vermarkten en privatiseren: dit beleid promoot sloopinstrumenten als taxshelter, crowdfunding en privaat-publieke samenwerking. Uitverkoop heet dan ‘alternatieve’ financiering. Het maakt de vrije kunstenaar onvrij.
Het goede nieuws? Hoe meer de vermarkting zich opdringt, hoe meer cultuurwerkers het helemaal anders willen aanpakken. Ze experimenteren en verbeelden hoe we de samenleving duurzaam en solidair kunnen vormgeven.
Een boek over Mad Max, postmodern dwalen, Gerhard Richter, Michaël Borremans, selfi es, Hart boven Hard, Tomorrowland, Gramsci. Over Sven Gatz, soevereine kunstenaars… en u.
