Zes verhalen over het dorpsleven in de jaren dertig in de Langhe, de streek waar Fenoglio geboren is. Van de man die het recht en een karabijn genadeloos in eigen hand neemt; van het meisje dat uitgehuwelijkt wordt en een krijsende baby krijgt maar liever nog een tijdje knikkert; van een priester met een onvermurwbare moeder die, zodra hij buiten haar bereik raakt, de brui aan het priesterschap geeft. Zoals het toen was. Quote uit het titelverhaal: "Eind juni gaf Pietro Gallesio het woord aan zijn tweeloop. Hij vermoordde zijn broer in de keuken, maakte op het erf zijn neef koud die op de knal kwam aangehold, zijn schoonzus stond op zijn lijst maar ze verscheen achter een traliehek met haar jongste kind op de arm en dus vuurde hij niet op haar maar stormde naar de pastorie van Gorzegno. De pastoor kwam net terug van een bezoek aan een stervende ergens aan de overkant van de Bormida, en Gallesio schoot hem op straat dood met een kogel in zijn slaap. Het werd de belangrijkste gebeurtenis vóór de Abessijnse oorlog."
