Een aftandse gitaar met vergane snaren veranderde het leven van een veertienjarige scholier met heimwee. Geboren in Den Haag maar opgegroeid in Venezuela, sleet hij zijn dagen op een kasteelinternaat met slotgracht, van waaruit hij dagelijks naar de middelbare school in de dichtstbijzijnde stad reisde of fietste. In de grote vakanties mocht de prille gitarist met de KLM en vele tussenlandingen naar zijn familie in het Zuid-Amerikaanse land. Daar kwam hij in contact met Amerikaanse leeftijdsgenoten die altijd de nieuwste plaatjes hadden en voor veel inspiratie zorgden. Terug in Nederland bekwaamde Jaap van Eik zich verder in het edele gitaarspel, schakelde na verloop van tijd over op de basgitaar omdat niemand anders het kon of wilde en liep op de Arnhemse Academie voor Beeldende Kunst tegen ene Herman Brood aan. Met drie vrienden vormden ze het beatbandje The Moans dat de Gelderse hoofdstad in vuur en vlam zou zetten. Hiermee begon de woelige loopbaan van een talentvolle basgitarist die van de ene topband naar de andere hopte, avond aan avond optrad in een tijd waarin dat nog kon, met bekende muzikanten samenwerkte, evenveel hoogtepunten als dieptepunten meemaakte, platen opnam, in de media verscheen, in diverse landen op tournee ging en tussendoor merkwaardige avonturen beleefde.
