Gospodinovs vader behoorde tot de generatie tragische rokers, geboren vlak na de Tweede Wereldoorlog in Bulgarije, die vaak afwezig waren en zich aan de sigaret vastklampten. Van een veronachtzaamd dorpsplantsoen creëert hij echter een bloeiende tuin; zijn redding, maar ook zijn ondergang. Zijn levende nalatenschap: pioenrozen en aardappelen, rozen en kersenbomen – en eindeloze verhalen. De dood en de tuinier is een roman over een vader, een zoon en een verwaarloosde tuin in een verdwijnende wereld die zich uitstrekt van het oude Ithaka tot het huidige Sofia, en die verdriet, de troost van verhalen en de komst van de eerste lentetulpen met elkaar verbindt.
‘Essentiële toevoeging aan de selecte canon van vader-zoonromans.’ – Financial Times
‘Altijd schertsend, nooit lineair en eindeloos citeerbaar.’ – Guardian
‘Essentiële toevoeging aan de selecte canon van vader-zoonromans.’ – Financial Times
‘Altijd schertsend, nooit lineair en eindeloos citeerbaar.’ – Guardian
