In 1903 verloor Colombia, zonder schot of verdrag aan zijn kant, de provincie Panama. De Verenigde Staten kregen er een kanaal bij en versterkten hun positie als wereldmacht. De heimelijke roof vertelt hoe dat kon gebeuren: van de eerste droom van een doorgang tussen Atlantische en Stille Oceaan tot de diplomatieke druk, financiële deals en machtspolitiek die de scheiding bezegelden. Het resultaat is een onthullend geschiedenisverhaal dat het bekende Amerikaanse ingenieursepos corrigeert met het vaak genegeerde Colombiaanse perspectief.
JanGeert van der Post volgt de lange aanloop naar het Panamakanaal: Spaanse en Franse plannen, het fiasco van De Lesseps, de Panamese spoorlijn, de Oorlog van duizend dagen en de doorslaggevende rol van William Nelson Cromwell, Theodore Roosevelt, John Hay en Philippe Bunau-Varilla. Hij laat zien hoe verdragen (Mallarino‑Bidlack, Hay-Pauncefote) en doctrines (Monroe, Roosevelt Corollary) niet abstract zijn, maar instrumenten voor ingrijpen en beïnvloeding. Tegelijk schetst hij helder de binnenlandse dynamiek in Bogotá: polarisatie tussen liberalen en conservatieven, federale versus centrale macht, en de structurele verwaarlozing van Panama.
Dit boek combineert narratieve vaart met archiefonderzoek en een rijk overzicht van primaire en secundaire bronnen. Het ontrafelt mythen en beantwoordt de vraag wie er wát won en wát verloor – in geld, grond en gezag. Daarbij trekt Van der Post actuele lijnen naar 21e-eeuwse spanningen rond het kanaal en van de grootmachtpolitiek van de VS en China in Latijns-Amerika.
Voor lezers van politieke geschiedenis, internationale betrekkingen en Latijns-Amerikaanse studies, én voor iedereen die wil begrijpen hoe infrastructuurprojecten wereldordes verschuiven. Toegankelijk geschreven, genuanceerd geanalyseerd en messcherp in de conclusie: de “roof” was heimelijk, maar niet toevallig – ze was het eindpunt van decennia aan voorbereiding, belangen en macht.
JanGeert van der Post volgt de lange aanloop naar het Panamakanaal: Spaanse en Franse plannen, het fiasco van De Lesseps, de Panamese spoorlijn, de Oorlog van duizend dagen en de doorslaggevende rol van William Nelson Cromwell, Theodore Roosevelt, John Hay en Philippe Bunau-Varilla. Hij laat zien hoe verdragen (Mallarino‑Bidlack, Hay-Pauncefote) en doctrines (Monroe, Roosevelt Corollary) niet abstract zijn, maar instrumenten voor ingrijpen en beïnvloeding. Tegelijk schetst hij helder de binnenlandse dynamiek in Bogotá: polarisatie tussen liberalen en conservatieven, federale versus centrale macht, en de structurele verwaarlozing van Panama.
Dit boek combineert narratieve vaart met archiefonderzoek en een rijk overzicht van primaire en secundaire bronnen. Het ontrafelt mythen en beantwoordt de vraag wie er wát won en wát verloor – in geld, grond en gezag. Daarbij trekt Van der Post actuele lijnen naar 21e-eeuwse spanningen rond het kanaal en van de grootmachtpolitiek van de VS en China in Latijns-Amerika.
Voor lezers van politieke geschiedenis, internationale betrekkingen en Latijns-Amerikaanse studies, én voor iedereen die wil begrijpen hoe infrastructuurprojecten wereldordes verschuiven. Toegankelijk geschreven, genuanceerd geanalyseerd en messcherp in de conclusie: de “roof” was heimelijk, maar niet toevallig – ze was het eindpunt van decennia aan voorbereiding, belangen en macht.
