De stad Wilno in oosterlijk Polen (thans de Litouwse hoofdstad Vilnius) is door de eeuwen heen een van de centra van joodse cultuur geweest. Nadat de Duitsers in juni 1941 de stad in hun bliksemsnelle opmars naar het oosten hadden veroverd, voerden zij met grote voortvarendheid hun Aktionen uit. In enkele maanden tijd werd meer dan de helft van de joodse bevolking vermoord. De ruim 35.000 overlevende joden werden opgesloten in getto's en moesten de Duitsers eerst nog als dwangarbeider dienen voor ook zij de dood in werden gedreven. Onder hen bevond zich Grigori Szur (1888-1944), die de onvoorstelbare gebeurtenissen vastlegde. Zonder tussenkomst van het - altijd falende - geheugen wordt de lezer direct geconfronteerd met de dagelijkse werkelijkheid van de joden: met het zware werk en het gemanipuleer met Arbeitsscheine, met de honger, de angst, met de verraderlijke collaboratie uit eigen kring, de vernederingen, met de onuitroeibare pogingen om door liefde en uitingen van cultureel leven er toch nog iets van te maken, met de martelingen en de weg naar de dood.
