Wie aandachtig de historische schilderijen bekijkt waarop Napoleon staat afgebeeld, ziet in de nabijheid van de Keizer vaak een man in een oosters kostuum en met een witte tulband. Dit is Roestam de Mammeluk, een Georgiër die Napoleon meenam van zijn mislukte Egyptische expeditie en die hem als lijfwacht en lijfknecht vijftien jaar lang terzijde stond. Door hun voortdurend samenzijn ontstond er een vertrouwelijke relatie tussen meester en dienaar.
Via de ogen van Roestam, die dag en nacht in de nabijheid van Napoleon verkeerde, werpt Jos Gabriëls een nieuw licht op het leven binnen de paleismuren en vooral ook daarbuiten: tijdens de jacht, op werkbezoek, bij parades, in het legerkamp en op het slagveld. Roestam had niet alleen een dienende rol. Met zijn extravagante kleding zette hij de vorstelijke majesteit van zijn heer luister bij. En hij was niet de enige. In Napoleons gevolg bevonden zich vele oriëntaals geklede mannen van diverse afkomst – zowel bedienden als militairen – die met hun exotische uiterlijke vertoon bewondering en ontzag opriepen.
In De man met de witte tulband verhaalt Jos Gabriëls waarom Napoleon Roestam als oosterse bediende wenste te manifesteren. Hij verrijkt op aanstekelijke wijze onze kennis over de bijzondere band tussen meester en dienaar, en geeft daarmee een nieuwe en intieme kijk op het leven van Napoleon.
