De nestor van de Vlaamse gerechtelijke journalistiek Louis De Lentdecker voelde zich gedurende meer dan vier decennia kiplekker in de Westeuropese justitiegebouwen. Schrijver over processen is voor hem geenszins het teren op andermans leed, doch wel de weergave van een deel gemeenschapsleven in evolutie. De pers dient niet de gerechtsdienaren te bewieroken, maar is er om, waar het kan, weerlozen en verdachten te verdedigen en om te waarschuwen voor mogelijke vergissingen. Hij schetst een tiental typerende gevallen uit de Belgische criminele jurisprudentie. De ene werd ter dood veroordeeld ondanks ernstige twijfel, een ander vrijgesproken hoewel juist zijn onschuld onzeker leek. De rode draad is de misdadiger als mens en zijn menselijke berechting. Dit werk laat niemand onberoerd. Dit is geen loutere verslaggeving: hier is een literator aan het woord. Dat casussen worden voorgesteld uit de Belgische juryrechtspraak, die op zich door de auteur wordt afgekeurd, maakt het boek niet minder aantrekkelijk voor de Nederlandse lezer.
