Daar is ze weer, Elizabeth Costello, het intrigerende alter ego van John Coetzee. Ze is schrijfster, bij het grote publiek vooral bekend door een van haar vele romans. Ze is geboren in Australië, woont in Spanje en is een militante vegetariër met een scherpe pen: ‘Dieren: zo’n woord dat alles op één hoop gooit! Wat hebben de sprinkhaan en de wolf gemeen behalve dat ze geen mensen zijn? Wie lijken meer op elkaar: de wolf en de sprinkhaan, of de wolf en ik?’ Haar zoon John maakt zich zorgen nu ze ouder wordt. Kan ze niet beter bij hem in Baltimore intrekken of in de buurt van haar dochter aan de Côte d’Azur komen wonen? Ze hebben het allemaal voor haar uitgedacht en bespreken het met haar als ze elkaar treffen. John windt zich op over het schamele stulpje op het Spaanse platteland waar zijn moeder woont met een leger verwilderde katten en de dorpsgek Pablo. Waarom voelt ze zich voor hen verantwoordelijk en wil ze niet verhuizen naar een comfortabele plek? Willen de kinderen werkelijk hun moeder zo dicht bij hen hebben? Of voelen ze zich verplicht hun genereuze voorstellen te doen en komen ze niet uit hun hart. Het zal de lezer niet verbazen dat Elizabeth Costello hun aanbod afwijst. Op uiterst eloquente en innemende wijze stelt ze een aantal interessante vragen aan de orde in deze verhalen met een ontroerend slotakkoord.
