De platte aarde

Kleine kinderen denken dat de aarde plat is. Zo dacht
aanvankelijk de hele mensheid, blijkt uit mythen van
overal ter wereld. Die gedachte stond niet op zichzelf,
maar was bepalend voor het toenmalige wereldbeeld.
De platte aarde vormde de onbeweeglijke basis voor
de hemel, die haar als een koepel bedekte en die haar
eigen, goddelijke bewoners had. Veel volkeren namen
aan dat zich onder de aarde nóg een wereld bevond, de
onderwereld, de verblijfplaats van de doden. Deze drie
werelden vormden samen het hele universum.

Dit mythisch-religieuze wereldbeeld wordt uitvoerig
beschreven aan de hand van voorbeelden uit mythen
en oude geschriften. De wereldreizen van de Argonauten,
Odysseus en Sint-Brandaan zijn alleen te begrijpen
voor wie zich een platte aarde voorstelt, en dat
geldt ook voor tal van passages in de heilige boeken
van jodendom, christendom, islam en de andere oude
godsdiensten. Jesaja, Jezus en Mohammed leefden op
een platte aarde. In het laatste hoofdstuk staat hoe,
beginnend bij de Griekse filosofen, de geleidelijke overgang
naar het moderne, wetenschappelijke wereldbeeld
heeft plaatsgevonden.