Tegenwoordig bestaan er twee verschillende reeksen van De Ridder. Onder die reeksnaam krijg je nog steeds een album vol met gags geserveerd. Onder de titel Een Avontuur van de Ridder is in oktober een eerste lang avontuur gepubliceerd. Frodo De Decker leverde daarin een net zo briljant scenario met humor, spanning en avontuur als hij geslaagde gags kan bedenken. Er is alvast een tweede lang verhaal op komst. Dat hebben zijn crowdfunders kunnen garanderen. Er wordt van me verwacht dat ik ga vertellen hoe goéd De Ridder wel is, in de hoop veel albums te verkopen. Bij dit soort tekstjes worden normaliter verkoopargumenten aangehaald middels pluimen in het gat van de auteur. Het lijkt me allemaal zinloos en enorm veel moeite. Laat ons eerlijk zijn: je gaat dit album gewoon kopen om in uw kast te zetten, niet om te lezen. Daar is de stripwereld ondertussen aanbelandt. Het kan u geen hol schelen of Frodo een meesterwerk heeft gemaakt dan wel een scheet in een fles aan het papier heeft toevertrouwd, je wil gewoon een complete collectie. Anders is uw verzameling waardeloos. Is dit album dan zo slecht dat ik er niks zinnigs over te melden heb? Tuurlijk niet. Het is grappig, bijwijlen hilarisch, fantastisch getekend en had een klassieker kunnen zijn ware de auteur 30 jaar eerder geboren. Maar dat is ie niet, en nu is ie genoodzaakt zijn kunsten te verpatsen aan verzamelaars in plaats van lezers. Geef die mens een Stripschapspenning, de Willy Vandersteen én een pony. Om het goed te maken. En léés verdomme de albums die je koopt.
