Erbij horen, we willen het allemaal.
In deze snelle wereld passen we ons regelmatig aan om maar niet op te vallen en plaatsen we anderen vaak onbedoeld en automatisch in een hokje. Dan kan het behoorlijk eenzaam voelen als je je niet thuis voelt in de rol die je jezelf aanmeet of die anderen je opleggen.
Steeds meer mensen voelen zich alleen en dat aantal groeit gestaag: 46% van de Nederlanders voelt zich eenzaam. Eenzaamheid krijgt steeds vaker het karakter van een sluipend maatschappelijk probleem dat onvoldoende herkend wordt.
In De stille epidemie laat Sandra Kamp zien hoe onzichtbare eenzaamheid eruitziet. In 24 portretten, gebaseerd op eigen verhalen en die van anderen, voel je wat het betekent om níét aan verwachtingen te voldoen. Om eenzaam te zijn terwijl de buitenkant anders doet vermoeden. Ze neemt je mee naar de studentenkamer, het kantoor, een oudejaarsavond.
Elk verhaal nodigt je uit om na te denken over wat er zou gebeuren als we onze nieuwsgierigheid de ruimte zouden geven om eenzaamheid te herkennen. Zou eenzaamheid en je anders voelen dan geen taboe meer zijn maar een gespreksonderwerp worden?
In deze snelle wereld passen we ons regelmatig aan om maar niet op te vallen en plaatsen we anderen vaak onbedoeld en automatisch in een hokje. Dan kan het behoorlijk eenzaam voelen als je je niet thuis voelt in de rol die je jezelf aanmeet of die anderen je opleggen.
Steeds meer mensen voelen zich alleen en dat aantal groeit gestaag: 46% van de Nederlanders voelt zich eenzaam. Eenzaamheid krijgt steeds vaker het karakter van een sluipend maatschappelijk probleem dat onvoldoende herkend wordt.
In De stille epidemie laat Sandra Kamp zien hoe onzichtbare eenzaamheid eruitziet. In 24 portretten, gebaseerd op eigen verhalen en die van anderen, voel je wat het betekent om níét aan verwachtingen te voldoen. Om eenzaam te zijn terwijl de buitenkant anders doet vermoeden. Ze neemt je mee naar de studentenkamer, het kantoor, een oudejaarsavond.
Elk verhaal nodigt je uit om na te denken over wat er zou gebeuren als we onze nieuwsgierigheid de ruimte zouden geven om eenzaamheid te herkennen. Zou eenzaamheid en je anders voelen dan geen taboe meer zijn maar een gespreksonderwerp worden?
