Wie is er aan het woord in dit verhaal? Is het de schrijver, de hoofdpersoon of de lezer zelf? En wat verklaart de geestdrift van critici en collega-schrijvers voor dit boek? Waarom zijn zij laaiend enthousiast over een roman die uit louter vragen bestaat? Is het eigenlijk wel een roman, of toch iets anders? Maar wat dan? Een psychologische test? Een gezelschapsspel? Een geheel nieuw genre? Is dit boek inderdaad zo leesbaar, grappig en ontroerend als lezers en recensenten beweren?
