Met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht. Zo kijken de meeste Nederlanders tegen hun land aan. Groot optimisme over het persoonlijk leven gaat gepaard met diep pessimisme over de samenleving. Peter Giesen betoogt dat ons persoonlijk optimisme zichzelf in de staart begint te bijten. Mensen hebben hoge verwachtingen van het leven en voelen zichzelf verantwoordelijk voor succes of falen. Steeds meer mensen bezwijken onder die druk, met een toename van allerlei psychische kwalen als gevolg. Terwijl we ons persoonlijk optimisme moeten temperen, zouden we het maatschappelijk optimisme juist moeten vergroten.
Maar ons maatschappelijk pessimisme is diep geworteld.
Om greep te krijgen op grote, onpersoonlijke krachten als 'de globalisering', 'Europa' of 'de markt' is een nieuw optimisme nodig.
Peter Giesen laat zien hope dat tot stand kan komen door een versterking van het collectief: hoe we de doodlopende weg van de zeurcultuur in het openbare debat kunnen vermijden.
Maar ons maatschappelijk pessimisme is diep geworteld.
Om greep te krijgen op grote, onpersoonlijke krachten als 'de globalisering', 'Europa' of 'de markt' is een nieuw optimisme nodig.
Peter Giesen laat zien hope dat tot stand kan komen door een versterking van het collectief: hoe we de doodlopende weg van de zeurcultuur in het openbare debat kunnen vermijden.
