‘De geheime tuin bevindt zich binnen de ruimte van onze hedendaagse maatschappij met zijn schrale monoculturen van steeds maar weer dezelfde gewassen. Het gaat erom hier bepaalde cultuurpraktijken als tegengif tegen de dominante cultuur te ontdekken en te cultiveren. Het is een praktijk die te vergelijken is met guerrilla gardening, waarbij mensen in publieke ruimtes stiekem bepaalde bloemen of struiken planten, om zo de lelijkheid en de monotonie te bestrijden die vele plekken zo deprimerend maken.’
De moderne mens is continu bezig zichzelf te verbeteren en nog beter in de markt te zetten. In De wilde tuin van de verbeelding laat Kris Pint zien hoe wij aan deze instrumentalisering van onszelf kunnen ontsnappen. In het werk van kunstenaars en denkers vindt hij elementen van een levenskunst voor iedereen die zichzelf en anderen niet langer wil begrijpen in termen van concurrentie en consumptie.
Je moet jezelf niet beschouwen als een ondernemende tuinier die zich voortdurend wil bewijzen, maar als een wilde tuin, met allerlei nog onvermoede, waardevolle plaatsen. Een belangrijke rol is hierbij weggelegd voor de verbeelding, als een vorm van verzet, een verkenning van andere mogelijke levenswijzen.
