In Doolhof van de rouw doet Frieda Voorhorst verslag van het proces van rouwverwerking na de dood van haar vader. Haar stijl is reflexief: ze kijkt achteraf met afstand naar haar eigen emoties, gedachten en handelen. Het boek is daardoor beschouwelijk zonder zwaarwichtig te zijn, het is sterk gericht op de dagelijkse gebeurtenissen in die periode. De sterke familieband in het gezin Voorhorst, met haar moeder, haar twee zusters en haar beide broers, wordt als een vanzelfsprekend harmonieuze achtergrond geschetst. Hoewel het boek natuurlijk over een heel verdrietige periode gaat, blijft het voortdurend lichtvoetig. Het is soms zelfs uitgesproken humoristisch. Het boek is voor lezers die zelf een periode van rouw doormaken, troostrijke leesstof, ook omdat de fasen waaruit een rouwproces bestaat in het boek zo zorgvuldig worden beschreven. Het boek kan dus ook dienen als doorleefd voorbeeld van de bestaande theorieën over rouwen.
