Gerrit Manders (1930) was 9 jaar toen de oorlog in mei 1940 uitbrak en 13 jaar toen in september 1944 de geallieerden Helmond bevrijdden. Manders schreef het verhaal zelf in 2016. Het werd in 2017 en 2018 verder uitgewerkt en voorzien van historische noten door Jeroen Koppes (1981). Koppes is verbonden aan STIWOT (Stichting Informatie Wereldoorlog Twee) en schreef eerder voor het tijdschrift Wereld in Oorlog. Behalve het dagelijks leven tijdens de bezetting, met bonnen, verduisteringen en koude winters, beschrijft Manders ook de inval van de Duitsers en de bevrijding. Manders gaat ook in op de periode na de Helmondse bevrijding met onder andere de belevingen op vliegveld Helmond:
"Er was een B-17 aangeschoten en die was op weg naar Helmond. Ze hadden het wrak van de landingsbaan verwijderd. Het meest belangrijke was er al uitgehaald. Behalve een ding, namelijk de mitrailleur van de boordschutter. Met moeite was ik achterin gekropen en ging op een soort stoeltje zitten. Links en rechts een kist vol kogels. Nieuwsgierig als ik was haalde ik de trekker over. Een herrie van jewelste!! Alsof de Duitsers terug waren gekomen. Iedereen op het vliegveld lag plat op de grond."
"Er was een B-17 aangeschoten en die was op weg naar Helmond. Ze hadden het wrak van de landingsbaan verwijderd. Het meest belangrijke was er al uitgehaald. Behalve een ding, namelijk de mitrailleur van de boordschutter. Met moeite was ik achterin gekropen en ging op een soort stoeltje zitten. Links en rechts een kist vol kogels. Nieuwsgierig als ik was haalde ik de trekker over. Een herrie van jewelste!! Alsof de Duitsers terug waren gekomen. Iedereen op het vliegveld lag plat op de grond."
