Lot probeert haar weg te vinden in een karig met familiegeluk bedeeld leven. Haar psycholoog raadt haar aan om de sluizen maar eens goed open te zetten, wat echter maar matig lukt. Natuurlijk heeft haar jeugd ermee te maken. Die werd immers bepaald door een weinig complimenteuze vader, een pijnlijke echtscheiding en de vroege dood van haar moeder. En ook nu nog heeft haar vader een verlammende invloed op haar leven. Pas wanneer Lot haar eigen gezin vormt en een soort monument voor haar moeder begint te bouwen lijkt er iets te veranderen.
Prachtige dunne roman, goed geschreven over de invloed van ouders in je leven. En hoe je ze zelf gedurende de tijd bekijkt en wat hun kleine en grote gedragingen met je doen, toen en nu.
Erg aangrijpend verhaal, dat door de ogenschijnlijk eenvoudige zinnen en taal des te harder binnenkomt. Ook de droogkomische observaties zijn een schrijnend contrast met wat er gebeurt. Erg knap geschreven, ik ben diep onder de indruk van dit verhaal en de schrijfstijl.