Met drie Gouden Griffels en de Theo Thijssen-prijs behoort Els Pelgrom (1934) tot de allergrootsten van de Nederlandse jeugdliteratuur, in de traditie van schrijvers als Tonke Dragt en Imme Dros. Op haar vierenveertigste brak ze door met De kinderen van het Achtste Woud, haar autobiografische boek over de oorlogswinter die haar leven veranderde. Haar leven leest als een roman: oorlogskind, moeder in een kunstenaarscommune, bewoonster van een Spaanse grot. Ze was een briljant maar ook onzeker schrijfster, een vrouw die haar plek moest bevechten in een door mannen gedomineerde wereld. Deze biografie laat zien hoe verbeeldingskracht en fantasie van levensbelang kunnen zijn, en onderzoekt waarom Pelgroms werk nog altijd blijft ontroeren, troosten en verrassen.
Biografie van een briljant schrijfster die haar plek moest bevechten in een door mannen gedomineerde wereld.
