De eenzaamheid van de vader en zijn zoon Robert komt het sterkst tot uiting wanneer Perron Nul bezocht wordt voor aankoop van heroïne en vervolgens het gebruik in de Pauluskerk van Ds. H. Visser te Rotterdam. Dit is het begin van het laatste traject.
Er onstaat per brief een dialoog met Dr. D.B.W. Postma, oud-directeur van de Jellinekkliniek te Amsterdam, die in het voorwoord zijn visie geeft op drank, drugs en opvoeding.
De gedichten van Reins, Roberts moeder, geven de sfeer in het gezin aan en raken de lezer in het hart. Dit boek is een waarschuwing voor jong en oud.
