De biografie van deze stadhouder en prins van Oranje laat zich lezen als een klassiek drama. Prins Johan Willem Friso van Oranje-Nassau (1687-1711) verdient een moderne biografie. De enkeling die hem vandaag nog kent, herinnert zich doorgaans alleen zijn tragische dood bij de Moerdijk. Hij is van belang omdat na de kinderloze dood van Willem III de mannelijke Oranje-lijn bijna was geëindigd. In 1709 speelde hij in de oorlogen tegen de Zonnekoning als generaal van de infanterie een omstreden rol bij Malplaquet, een veldslag die in omvang groter was dan bijvoorbeeld die van Waterloo. Ook aan deze grote slag besteedden historici in ons land weinig aandacht. Boeiend is dat Friso’s leven vol tegenstellingen was: aan de ene kant de wreedheid van de slagvelden en de ranzigheden van de oorlogen, en aan de andere kant het verfijnde hofleven en de hoog adellijke etiquette met pruik, bal, amourette en flirt. Net als Willem van Oranje werd zijn leven door een erfenis bepaald. Zijn levensloop is samen te vatten als een klassieke tragedie, waarin, volgens de definitie, ‘de hoofdpersoon zijn ondergang tegemoet gaat door een combinatie van persoonlijke fouten en omstandigheden, waar hij of zij niet tegenop kan.’ Ronald de Graaf (1961) is historicus. Hij is gepromoveerd in de (militaire) geschiedenis. Van zijn hand verschenen Oorlog om Holland (1996), Oorlog, mijn arme schapen (2004) en De waarheid over Floris (2004).
