Ooit behoorde René Huigen tot de Maximalen, de roemruchte dichtersgroep die zich in 1988 tegen de gevestigde poëzie afzette. Hij debuteerde in 1989 met de bundel Paleis der ingewanden. Vervolgens verschenen de bundels Terra incognita. (1990), Laatste gedichten (1994), Monument voor een verzonnen dichter (1999) en Geen muziek & geen mysterie (2003). Fysica voor dichters bevat een ruime keuze uit deze eerste vijf titels, waarin de ontwikkeling is te volgen van een hartstochtelijk dichter die de poëzie provoceert en tegelijkertijd haar speelsheid uiterst serieus neemt. Gedichten die zich concentreren op de vraag wat poëzie eigenlijk is, en waarom poëzie betekenis heeft. Of zoals hij het verwoordt in `Sandwichformule uit Laatste gedichten: `Ik zocht naar de waarheid / als sandwichformule // Naar boter, / naar kaas, / naar eieren .
