In 1990 ging Mischa de Vreede naar Ambon om verhalen over de ¿belanda¿s¿ op te halen. Ze wist dat ze er vlug bij moest zijn als ze die nog wilde noteren in het bijbehorende, goed geconserveerde Nederlands dat maar in één opzicht gebrekkig genoemd kan worden: het kent geen verleden tijd. Zodat alles wat haar werd verteld, hoe lang geleden het ook gebeurd was, naar het hier en nu gehaald werd. Zodat de geschiedenis van het eiland ¿ ook de koloniale- zowel voorlopig als blijvend leek, zowel verwaarloosbaar als niet meer weg te denken. Iets wat er was en is tegelijk. Na al die jaren nog gaaf. En ontroerend....
