Geen weg terug is een verhaal dat zich verzet tegen de ontmenselijking van vluchtelingen, en een pleidooi om medemenselijkheid in het Nederlandse asielbeleid voorop te stellen – Maartje Terpstra stelt scherpe vragen over ons asielbeleid aan de hand van een persoonlijk verhaal
Een man gaat ’s avonds buiten roken, wil zijn pakje sigaretten uit de brievenbus halen waar hij ze bewaart sinds de geboorte van zijn zoon en wordt aangesproken door de politie. Ze denken dat hij iets uit de brievenbus steelt. De man blijkt geen verblijfsvergunning te hebben. Hij probeert zijn Nederlandse vriendin te bellen voor hulp, maar die is boven in de flat hun zoontje aan het voeden. Ze neemt de telefoon niet op. De man moet mee naar het bureau.
Dan begint een lang proces om hem vrij te krijgen, waarbij advocate Maartje Terpstra wordt ingeschakeld. Wat volgt is een huiveringwekkend getouwtrek tussen de IND en de advocate. Zijn vriendin weet intussen veel mensen te mobiliseren om voor de vader van hun pasgeboren zoon te strijden. Na jaren beslist de rechter, vlak voor zijn uitzetting, dat hij in Nederland mag blijven. Maar de gebeurtenissen krijgen een onverwachte en verschrikkelijke wending: zijn vriendin blijkt borstkanker te hebben en overlijdt aan de gevolgen van uitzaaiingen. Na haar begrafenis is de advocate zo geraakt door wat er gebeurd is en door het feit dat het zoontje het hele verhaal misschien nooit zal kennen, dat ze haar ervaringen aan het papier toevertrouwt.
‘Als advocaat heb ik een unieke blik op wat er in de asielpraktijk niet goed gaat én de mogelijkheid om dit namens een kwetsbare groep van asielzoekers aan de kaak te stellen.’ Maartje Terpstra
