De geïllustreerde man was ooit een bezienswaardigheid geweest, een kermisattractie. Vijftig jaar geleden had een oude vrouw zijn lichaam geïllustreerd. Nee, niet getatoeëerd, maar geïllustreerd. Achttien schitterend gekleurde, gedetailleerde afbeeldingen; geniale miniaturen. Als je wachtte tot de avond viel, tot de zon achter de horizon was verdwenen, begonnen de illustraties op de huid op te gloeien en tot leven te komen. En als je de tijd nam, vertelde elke illustratie je een fragment van de toekomst.
