Mijn geleidehond Yoko geeft mij vrijheid en veiligheid. Door haar ben ik zelfstandig en kan ik gaan en staan waar ik wil. Maar Yoko betekent zoveel meer voor mij.
Yoko ziet het leven als een grote uitdaging: een nieuwe situatie wekt haar nieuwsgierigheid, een foutje is een uitnodiging om iets opnieuw te proberen, schrik schudt ze van zich af en iedereen die ze tegenkomt benadert ze met evenveel enthousiasme. Yoko’s niet aflatende blijheid verdrijft mijn onzekerheid en mijn zware gedachten. Haar onbevangenheid inspireert mij om er altijd voor te gaan en het beste uit het leven te halen.
Hoe dit er in ons dagelijks leven uitziet? Dat beschrijft Yoko zelf op eigenzinnige wijze, grenzeloos eerlijk en met humor. Onbevangen en opgewekt vertelt ze over haar leven, waarin plaats is voor haar ongegeneerde gedrag als kledderherder, haar beste vriendje Pietermans, excuses voor haaruitval en oeioeioei-uitspattingen, haar jaloezie jegens mijn andere hulpmiddelen, het sarren van haar beste vachtvriendje Chanda (mijn eerste, inmiddels gepensioneerde geleidehond), haar aversie tegen frituurmandjes en nog veel meer. Oh ja, en ze schrijft natuurlijk ook over haar geleidewerk voor mij, haar slechtziende ‘vrouwtje’!
Yoko ziet het leven als een grote uitdaging: een nieuwe situatie wekt haar nieuwsgierigheid, een foutje is een uitnodiging om iets opnieuw te proberen, schrik schudt ze van zich af en iedereen die ze tegenkomt benadert ze met evenveel enthousiasme. Yoko’s niet aflatende blijheid verdrijft mijn onzekerheid en mijn zware gedachten. Haar onbevangenheid inspireert mij om er altijd voor te gaan en het beste uit het leven te halen.
Hoe dit er in ons dagelijks leven uitziet? Dat beschrijft Yoko zelf op eigenzinnige wijze, grenzeloos eerlijk en met humor. Onbevangen en opgewekt vertelt ze over haar leven, waarin plaats is voor haar ongegeneerde gedrag als kledderherder, haar beste vriendje Pietermans, excuses voor haaruitval en oeioeioei-uitspattingen, haar jaloezie jegens mijn andere hulpmiddelen, het sarren van haar beste vachtvriendje Chanda (mijn eerste, inmiddels gepensioneerde geleidehond), haar aversie tegen frituurmandjes en nog veel meer. Oh ja, en ze schrijft natuurlijk ook over haar geleidewerk voor mij, haar slechtziende ‘vrouwtje’!
